۱۰۳٬۸۰۴
ویرایش
تربیة الابناء و البنات فى ضوء القرآن و السنة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۶
، ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳جایگزینی متن - ')ر' به ') ر'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'بین المللی' به 'بین‌المللی ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ')ر' به ') ر') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
نکته بعدى، روش‌هاى ایجاد شخصیت نیکو در کودک است که عبارتند از: تعاون، عادت دادن کودک به کار و پرهیز از تنبلى، دور داشتن کودک از گوشه‌گیرى، ایجاد شجاعت ادبى در او، جلب توجه کودک به ارزش وقت، یاد دادن آداب اجازه گرفتن براى وارد شدن به اتاق پدر و مادر، آموزش رازدارى به کودک. | نکته بعدى، روش‌هاى ایجاد شخصیت نیکو در کودک است که عبارتند از: تعاون، عادت دادن کودک به کار و پرهیز از تنبلى، دور داشتن کودک از گوشه‌گیرى، ایجاد شجاعت ادبى در او، جلب توجه کودک به ارزش وقت، یاد دادن آداب اجازه گرفتن براى وارد شدن به اتاق پدر و مادر، آموزش رازدارى به کودک. | ||
در جستار سوم این فصل، روش‌هاى ایجاد شخصیت در کودک را شرح و شماره مى‌کند و از روش‌هاى الگوى حسنه و داستان‌سرایى یاد مى‌کند. در بحث چهارم به روش‌هاى رفتارى پدر و مادر نسبت به مراحل رشد فرزند مى‌پردازد و از سه مرحله یاد مى‌کند: 1)رفتار پدر و مادر با فرزند به این اعتبار که کودک است، شامل: بازى با او، تهیۀ فیلمهاى درخور، فراهم کردن زمینۀ معاشرت کودکان با یکدیگر، رفت‌وآمد به مسجد، مهربانى با کودک و آسان‌گیرى نسبت به او؛ 2)رفتار پدر و مادر با فرزند به این اعتبار که فرزند آنهاست، این‌گونه رفتار برنهاده بر اصولى چون: رحمت، عدالت میان فرزندان، ترجیح ندادن دختر و پسر بر یکدیگر، نداشتن منع شرعى محبت بیشتر مادر به دختر و علاقۀ بیشتر پدر به پسر، رعایت عدالت در بخشش به کودکان و وجه شرعى آن است؛ 3)رفتار پدر و مادر با فرزند به اعتبار متربى بودن آنها، در این رفتار پدر و مادر خود را در مقام مربى مى‌بینند و باید صفات مربى شایسته را دارا باشند و با فرزندان به مهربانى و تسامح رفتار کنند. از ستایش و تنبیه، بجا استفاده کنند. بگاه اشتباه فرزند، نخست او را ارشاد و راهنمایى کنند و در صورت لزوم با او از در تندى درآیند. | در جستار سوم این فصل، روش‌هاى ایجاد شخصیت در کودک را شرح و شماره مى‌کند و از روش‌هاى الگوى حسنه و داستان‌سرایى یاد مى‌کند. در بحث چهارم به روش‌هاى رفتارى پدر و مادر نسبت به مراحل رشد فرزند مى‌پردازد و از سه مرحله یاد مى‌کند: 1) رفتار پدر و مادر با فرزند به این اعتبار که کودک است، شامل: بازى با او، تهیۀ فیلمهاى درخور، فراهم کردن زمینۀ معاشرت کودکان با یکدیگر، رفت‌وآمد به مسجد، مهربانى با کودک و آسان‌گیرى نسبت به او؛ 2) رفتار پدر و مادر با فرزند به این اعتبار که فرزند آنهاست، این‌گونه رفتار برنهاده بر اصولى چون: رحمت، عدالت میان فرزندان، ترجیح ندادن دختر و پسر بر یکدیگر، نداشتن منع شرعى محبت بیشتر مادر به دختر و علاقۀ بیشتر پدر به پسر، رعایت عدالت در بخشش به کودکان و وجه شرعى آن است؛ 3) رفتار پدر و مادر با فرزند به اعتبار متربى بودن آنها، در این رفتار پدر و مادر خود را در مقام مربى مى‌بینند و باید صفات مربى شایسته را دارا باشند و با فرزندان به مهربانى و تسامح رفتار کنند. از ستایش و تنبیه، بجا استفاده کنند. بگاه اشتباه فرزند، نخست او را ارشاد و راهنمایى کنند و در صورت لزوم با او از در تندى درآیند. | ||
فصل دوم. سرپرستى کودک و حقوق او در حضانت و محبت: در شرح این فراز از سخن، نخست از وجوب حضانت طفل مى‌گوید و به نفقه او اشاره مى‌کند. سپس به مادرى و حضانت کودک مى‌پردازد. از اهمیت مادرى در اسلام یاد مى‌کند. آن‌چه را مادر باید در امر حضانت پاس بدارد برمى‌شمارد. از حقوق کودک بر پدر و مادر مى‌گوید و وظایف و مسئولیت پدر و مادر را نسبت به فرزند(مسئولیت در برابر تربیت دینى، اخلاقى، عقلى، جسمى، روحى، اجتماعى)یاد مى‌کند و حقوق فرزند بر پدر را نیز شماره مى‌کند. | فصل دوم. سرپرستى کودک و حقوق او در حضانت و محبت: در شرح این فراز از سخن، نخست از وجوب حضانت طفل مى‌گوید و به نفقه او اشاره مى‌کند. سپس به مادرى و حضانت کودک مى‌پردازد. از اهمیت مادرى در اسلام یاد مى‌کند. آن‌چه را مادر باید در امر حضانت پاس بدارد برمى‌شمارد. از حقوق کودک بر پدر و مادر مى‌گوید و وظایف و مسئولیت پدر و مادر را نسبت به فرزند(مسئولیت در برابر تربیت دینى، اخلاقى، عقلى، جسمى، روحى، اجتماعى)یاد مى‌کند و حقوق فرزند بر پدر را نیز شماره مى‌کند. | ||