تذکرة الموضوعات: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف در این اثر، اقوال علمای حدیث را از کتبی چون: «المختصر» فیروزآبادی، «مقاصد الحسنة» سخاوی، «اللئالي» سیوطی، «موضوعات» صغانی و «موضوعات المصابيح» سراج‌الدین قزوینی جمع‌آوری کرده تا روشن شود در موضوع بودن کدام حدیث اتفاق نظر وجود دارد و در کدام‌یک، سهو و قصور صورت گرفته است؛ چون از نظر وی افراد، در این‌باره دچار افراط و تفریط شده‌اند؛ برخی به‌زعم اینکه حکم به موضوع بودن حدیث، بی‌ادبی به ساحت حدیث است، موضوع و ساختگی بودن حدیث را مستبعد می‌دانند، غافل از اینکه خطاب این حکم، واضع است و نه حدیث. همچنین برخی دیگر نیز به مجرد شنیدن حدیث از کسی، با ظن اینکه راوی دچار سهو و اشتباه شده است، حکم به ساختگی بودن آن می‌دهند. ازاین‌رو مؤلف تصمیم به نوشتن چنین کتابی گرفته است<ref>ر.ک: همان</ref>.

مؤلف در کتاب بعدی تحت عنوان «قانون الموضوعات و الضعفاء»، به جمع‌آوری راویان کذاب و ضعفا مبادرت ورزیده تا قانون و قاعده‌ای برای کشف احادیث موضوعه وجود داشته باشد. منبع وی برای معرفی این افراد، «اللئالي» و ذیل آن و «الوجيز» نوشته سیوطی، مقدمه ابن حجر بر فتح الباري، «الترغيب و الترهيب» منذری است و به‌ترتیب الفبا، نام این افراد را آورده و نظر رجالیون را درباره ایشان نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص230-231</ref>.