الإسفار عن رسالة الأنوار فيما يتجلی لأهل الذکر من الأنوار: تفاوت میان نسخه‌ها

الإسفار عن رسالة الأنوار فيما يتجلی لأهل الذکر من الأنوار (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۷

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'قدس سره' به 'قدس‌سره'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۶٬۵۳۱

ویرایش

@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 متن اثر، رساله‌ای است از [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌ عربی]] که نام کامل آن، «رسالة الأنوار فيما يمنح صاحبة الخلوة من الأسرار» بوده و از نگاشته‌های بسیار مشهور، ارزنده و سفته [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌ عربی]] است که به سال 607ق آن را نوشته و پس از صدسال و اندی توسط [[جیلانی، عبدالکریم بن ابراهیم|قطب‌الدین عبدالکریم بن ابراهیم بن عبدالکریم جیلی قادری]]، آن را با نام «الأسفار»، شرح کرده است. این رساله، در چگونگی خلوت‌نشینی، شرایط خلوت‌نشین و نتایج خلوت، نوشته شده است، ازاین‌رو، میان این رساله و رساله معروف دیگر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌ عربی]]، با نام «رسالة الخلوة»، همگونی و شباهات فراوانی وجود دارد و به علت همین همگونی و تشابه است که برخی از فهرست‌نگاران، نسخه‌های ترجمه «الأنوار» را به نام «اسرار الخلوة» خوانده و شناسانیده‌اند<ref>ر.ک: ابن‌ عربی، محیی‌الدین، (1367)، صفحه پنجاه‌وچهار و پنجاه‌وپنج</ref>.
-این رساله، توسط مترجمی ناشناس، به فارسی ترجمه شده که هیچ‌گونه اشاره‌ای به نام و نشان و روزگار خود نکرده و صرفاً گفته است: «این رساله‌ای است که نوشته شده از کلمات سلطان الاولیاء شیخ محیی‌الدین العربی قدس سره که از سر خلوت گفته است». نکته قابل‌تأمل پیرامون این ترجمه، این است که مترجم ترجمه‌اش را برگزیده کلمات [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌ عربی]] نام برده، درحالی‌که با قیاس متن عربی رساله، می‌توان دریافت که وی تمامی رساله را فارسی کرده و فقط در یک مورد- فصل ماقبل آخر- که در نبوت و ولایت است، به‌اندازه دو صفحه، از متن عربی را انداخته است<ref>ر.ک: همان، صفحه پنجاه‌وپنج</ref>.
+این رساله، توسط مترجمی ناشناس، به فارسی ترجمه شده که هیچ‌گونه اشاره‌ای به نام و نشان و روزگار خود نکرده و صرفاً گفته است: «این رساله‌ای است که نوشته شده از کلمات سلطان الاولیاء شیخ محیی‌الدین العربی قدس‌سره که از سر خلوت گفته است». نکته قابل‌تأمل پیرامون این ترجمه، این است که مترجم ترجمه‌اش را برگزیده کلمات [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌ عربی]] نام برده، درحالی‌که با قیاس متن عربی رساله، می‌توان دریافت که وی تمامی رساله را فارسی کرده و فقط در یک مورد- فصل ماقبل آخر- که در نبوت و ولایت است، به‌اندازه دو صفحه، از متن عربی را انداخته است<ref>ر.ک: همان، صفحه پنجاه‌وپنج</ref>.
 این رساله، در ضمن نه رساله دیگر از [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن‌ عربی]]، با مقدمه، تصحیح و تعلیقات نجیب مایل هروی، توسط انتشارات مولی، یک‌بار در سال 1367ش، تحت عنوان «ده رساله مترجم شیخ اکبر محیی‌الدین ابی‌عبدالله حاتمی طائی اندلسی مشهور به ابن‌ عربی» و بار دیگر در سال 1375، با نام «رسائل ابن‌ عربی [[ابن عربی، محمد بن علی|شیخ اکبر محیی‌الدین ابن‌ عربی]]؛ ده رساله فارسی شده»، به چاپ رسیده است<ref>ر.ک: ابن‌ عربی، محیی‌الدین، (1367) و (1375)</ref>.