امت و ملت در اندیشه امام خمینی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

دیدگاه امام درباره ملی گرایی از نگرش خاص ایشان به سیاست و حکومت قابل فهم است. با بررسی آرای ایشان درباره ملی گرایی، دو گرایش مشخص قابل مشاهده است. گرایش غالب، ملی گرایی به عنوان ایدئولوژی مقابل اسلام و ارزش های دینی است که ایشان به دلایل دینی و اجتماعی آن را مردود می داند. گرایش دوم، ملی گرایی به عنوان پدیده ای میهن دوستانه و در جهت استقلال و حاکمیت ملی است که مورد تأیید است. آن چه ایشان از تبعات و آثار ملی گرایی در جوامع اسلامی می بیند ضدیت آن با ارزش های اسلامی است. از نظر ایشان، ملی گرایی، اخوت و برادری بین مسلمین را به هم زده و در یک کلام مقابل اسلام قرار گرفته است. لذا همواره بر اسلامی بودن امور و نه ملی بودن آن ها اشاره تأکید می‌نماید و این ضدیت در وجوه ذیل بیان شده است:

اما در مورد ملی گرایی به معنی میهن دوستی باید گفت: به اعتقاد امام وطن به عنوان زادگاه انسان ها از نظر اسلام قابل احترام است، لکن مقابل اسلام نیست. ایشان از آنجا که کشور و مملکت ایران را سرزمینی اسلامی می داند برای آن اصالت قائل است و از همین رو وطن-خواهی و میهن دوستی را که به منظور دفاع از تمامیت ارضی کشور و استقلال و عزت اسلامی است مورد تمجید قرار می دهند.