امت و ملت در اندیشه امام خمینی(ره): تفاوت میان نسخه‌ها

اما در عین حال که اصرار بر پدید آمدن تحول در بینش و اندیشه دینی می نماید، به این نکته نیز توجه دارد که نباید تحت تأثیر اندیشه های عاریتی، اندک اندک خلوص و اصالت دیانت رنگ ببازد.

دیدگاه امام درباره ملی گرایی از نگرش خاص ایشان به سیاست و حکومت قابل فهم است. با بررسی آرای ایشان درباره ملی گرایی، دو گرایش مشخص قابل مشاهده است. گرایش غالب، ملی گرایی به عنوان ایدئولوژی مقابل اسلام و ارزش های دینی است که ایشان به دلایل دینی و اجتماعی آن را مردود می داند. گرایش دوم، ملی گرایی به عنوان پدیده ای میهن دوستانه و در جهت استقلال و حاکمیت ملی است که مورد تأیید است. آن چه ایشان از تبعات و آثار ملی گرایی در جوامع اسلامی می بیند ضدیت آن با ارزش های اسلامی است. از نظر ایشان، ملی گرایی، اخوت و برادری بین مسلمین را به هم زده و در یک کلام مقابل اسلام قرار گرفته است. لذا همواره بر اسلامی بودن امور و نه ملی بودن آن ها اشاره تأکید می نماید و این ضدیت در وجوه ذیل بیان شده است:

نتیجه گیری: از مجموع مباحث مطرح شده و رویکرد امام به مقوله امت و ملت چنین برمی آید که ایشان خواستار تشکیل حکومتی مبتنی بر وحدت امت اسلامی و فراتر از دایره دولت های ملی امروزی می‌باشد و در این راستا سیاست های جمهوری اسلامی را طوری تنظیم می نماید که فراسوی الگوی ملت-دولت حرکت کند و با درهم شکستن عوامل تفرقه-افکن، موجبات وحدت و هم بستگی مسلمانان جهان را فراهم سازد.<ref> ر.ک: بی‌نام، ص22-23</ref>