الصحیح من سیرة النبي الأعظم(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'می پردازد' به 'می‌پردازد'
جز (جایگزینی متن - 'می توان' به 'می‌توان')
جز (جایگزینی متن - 'می پردازد' به 'می‌پردازد')
خط ۵۰: خط ۵۰:
از نقاط ضعف‌ الصحیح‌ می‌توان موارد زیر را برشمرد:  
از نقاط ضعف‌ الصحیح‌ می‌توان موارد زیر را برشمرد:  


#نداشتن‌ روش‌ واحد‌ در طرح و بررسی حوادث و وقایع. چنان که‌ در‌ مجلدات نخستین، ابتدا روایت حادثه را با ذکر جزئیات از منابع مختلف نقل‌ و سپس‌ به ارزیابی و نقد آن می‌ پردازد‌ اما در‌ ادامه‌ تغییر‌ روش می دهد و با مبنا قرار‌ دادن‌ کتاب سبل الهی و الرشاد صالحی شامی در حقیقت به نقد و ارزیابی گزارش‌های‌ این‌ سیره نویس اهل سنت می پردازد‌ و البته از سطح کار‌ خویش‌ تا حد نقد یک اثر‌ می‌ کاهد.  
#نداشتن‌ روش‌ واحد‌ در طرح و بررسی حوادث و وقایع. چنان که‌ در‌ مجلدات نخستین، ابتدا روایت حادثه را با ذکر جزئیات از منابع مختلف نقل‌ و سپس‌ به ارزیابی و نقد آن می‌ پردازد‌ اما در‌ ادامه‌ تغییر‌ روش می دهد و با مبنا قرار‌ دادن‌ کتاب سبل الهی و الرشاد صالحی شامی در حقیقت به نقد و ارزیابی گزارش‌های‌ این‌ سیره نویس اهل سنت می‌پردازد‌ و البته از سطح کار‌ خویش‌ تا حد نقد یک اثر‌ می‌ کاهد.  
#عملکرد گزینشی در مباحث بمنظور اثبات دیدگاه‌های جزمی خود در مباحث مختلف‌ خصوصا‌ در رد دیدگاهها و نفی شخصیت‌های‌ مطرح‌ و محبوب‌ اهل سنت از‌ جمله‌ خلفای ثلاثه و صحابه همفکر‌ و همراه‌ آنان.  
#عملکرد گزینشی در مباحث بمنظور اثبات دیدگاه‌های جزمی خود در مباحث مختلف‌ خصوصا‌ در رد دیدگاهها و نفی شخصیت‌های‌ مطرح‌ و محبوب‌ اهل سنت از‌ جمله‌ خلفای ثلاثه و صحابه همفکر‌ و همراه‌ آنان.  
#ارجاع انبوه و غیر ضرور به منابع زیاد در نقل منابع مربوط به یک‌ واقعه‌ - به ویژه زمانی که روایت مربوط‌ به‌ فضیلتی در‌ باره‌ ی معصوم‌(ع) باشد - آدرس می دهد‌. در حالی که بیشتر منابع متأخر، مطلب خود را از یک منبع متقدم نقل کرده‌ اند‌. در حقیقت ظاهرا بر آن است‌ که‌ با‌ این‌ روش‌ نوعی «ابهت» به‌ بحث‌ و ارجاعات خود بدهد.  
#ارجاع انبوه و غیر ضرور به منابع زیاد در نقل منابع مربوط به یک‌ واقعه‌ - به ویژه زمانی که روایت مربوط‌ به‌ فضیلتی در‌ باره‌ ی معصوم‌(ع) باشد - آدرس می دهد‌. در حالی که بیشتر منابع متأخر، مطلب خود را از یک منبع متقدم نقل کرده‌ اند‌. در حقیقت ظاهرا بر آن است‌ که‌ با‌ این‌ روش‌ نوعی «ابهت» به‌ بحث‌ و ارجاعات خود بدهد.