ابشیهی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

گویى در عصر ابشیهى‎، اهل ادب به نگارش کتاب‌های دائرةالمعارف‎گونه و جنگ‎های ادبى اقبال تمام داشته‌اند. جمال‌الدین وطواط (متوفای  718ق‎‎)، علاءالدین بهایى (متوفای  815ق‎)، شمس‌الدین نواجى (متوفای  859ق‎‎) و حتى بعدازآن داوود انطاکى (متوفای  1008ق‎) آثاری به همین شیوه تألیف کرده‌اند؛ اما جُنگ ابشیهى ([[المستطرف في كل فن مستظرف|المستطرف]]‎) بیش از همه شهرت یافته و نسخه‌های خطى آن در همه کشورهای اسلامى منتشر شده است. [[بروکلمان، کارل|بروکلمان]] به 22 نسخه اشاره کرده است‎، اما اینک دست‌نوشته‌های بیشتری از آن یافت شده است. علاوه بر این‎، برخى به تلخیص کتاب پرداختند: «المستطلف من المستطرف»‎، «المستقطف من المستطرف» و نیز تلخیص آن در الظاهریه‎<ref>همان</ref>.

ظاهراً دو امر موجب شهرت [[المستطرف في كل فن مستظرف|المستطرف]] بوده است‎: یکى آنکه ابشیهى موفق شده بود از معانى دینى و اخلاقى و ادبى‎، ترکیبى فراهم آورد که با ذوق مسلمانان سده‌های 9 و 10ق همسازی تمام داشته باشد و هر مسلمان فرهنگ‎دوست‎، همه مفاهیم و معانى موردنیاز خود را در آن بازیابد. دوم آنکه شیوه نگارش ابشیهى از سادگى و روانى خاصى برخوردار است‎. وی- شاید به سبب عدم تبحر کافى- از تکلف سجع‎پردازی و معقدسرایى و مترادف‎سازی در امان ماند و به زبانى که قابل‎فهم همگان بود، نوشت‎، چنانکه گاه نمى‎توانست از مصطلحات و ترکیبات لهجه مصری بپرهیزد و به همین سبب است که [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوی]] بر وی خرده مى‌گیرد و مى‌نویسد ازآنجاکه به علم نحو احاطه نداشت‎، اغلاط بسیاری در سخنش راه یافت‎. آنچه در نظر [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوی]] عیب است‎، اینک زمینه مناسبى برای بررسى لهجه و ضرب‌المثل‎ها و احیاناً برخى خلقیات مصریان آن روزگار است‎<ref>همان</ref>.