۱۰۶٬۲۹۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
'''ابومحمد عطاء بن ابى‌رباح أسلم (سالم) بن صفوان''' (17 - 115ق) از خانواده‌اى نوبه‌اى است. او از برجسته‌ترين فقهاى مكه و از پارسايان واقعى به شمار مى‌رود. از اصحاب خاص [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و پرورش‌يافتگان مكتب اوست. هموست كه در مرض موت [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] در طائف همراه با گروهى از بزرگان شاهد وصيت [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] بود و حديث امامت و ولايت را - كه در شرح حال [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گذشت - از وى نقل كرده است و اين بيانگر اوج محبت او نسبت به اهل بيت و سيرۀ تمامى پرورش‌يافتگان مكتب ابن عباس - صحابى آگاه ضمير و جليل‌القدر - است. | '''ابومحمد عطاء بن ابى‌رباح أسلم (سالم) بن صفوان''' (17 - 115ق) از خانواده‌اى نوبه‌اى است. او از برجسته‌ترين فقهاى مكه و از پارسايان واقعى به شمار مى‌رود. از اصحاب خاص [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و پرورش‌يافتگان مكتب اوست. هموست كه در مرض موت [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] در طائف همراه با گروهى از بزرگان شاهد وصيت [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] بود و حديث امامت و ولايت را - كه در شرح حال [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گذشت - از وى نقل كرده است و اين بيانگر اوج محبت او نسبت به اهل بيت و سيرۀ تمامى پرورش‌يافتگان مكتب [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] - صحابى آگاه ضمير و جليل‌القدر - است. | ||
==عطاء در کلام بزرگان== | ==عطاء در کلام بزرگان== | ||