الفکر البلاغي عند النحويين العرب: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''ارتباط نحو با بلاغت''' <ref>متن کتاب،ص9- 18.</ref> نگارنده با بیان وابستگی متقابل نحو و بلاغت، سرانجام نحو را زیربنای بلاغت می‌داند زیرا ریشه فصاحت و بلاغت، سلامت واژگان از نظر ساخت، اشتقاق، چینش و معنا است که در علم نحو بیان می‌شود و نقش بلاغت، تکمیلی است.<ref>همان، ص18.</ref>

#'''بلاغت نحویان و نحو بلاغیان''' <ref>همان،ص19- 66.</ref>

##او می‌افزاید با آنکه دانشمندان [[دلائل الإعجاز في علم المعاني|دلائل الإعجاز]] را کتابی بلاغی می‌شمارند ولی [[جرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمان|جرجانی]] در مقدمه کتاب آن را اثری نحوی دانسته است.<ref>همان،ص52.</ref>

##نویسنده بهترین پژوهش زبانی جدید را آمیزش نحو و بلاغت برای آفرینش نحوِ بلاغیِ زیبایی‌شناسانه می‌داند تا هم‌ردیف نقد ادبی و مکمل آن شود.<ref>همان،ص66.</ref>

#'''تأثیر معنا در نحو و بلاغت''' نگارنده در این فصل به شبهه بی‌اعتنایی بلاغت و نحو به معناشناسی و تمرکز بر مباحث لفظی پاسخ علمی داده است.<ref>همان،ص67- 112.</ref>

##[[شجراوی، عزام عمر|شجراوی]]، موضع کسانی مانند [[سلامة موسی]] در کتاب [[البلاغة العصریة]] را که بلاغت عربی را بی‌ثمر و خشک شمرده‌اند، نابجا و شگفت دانسته و افزوده است: علم بلاغت که به گفتگو با کلام الهی پرداخته و اعجاز بیانی و نظم زیبای آن را آشکار ساخته، تاریخی به بلندای قرن‌ها دارد و به‌این‌ترتیب سرمایه و الهام‌بخش ادیبان، شاعران و نویسندگان شده است.<ref>همان،ص108.</ref>

نویسنده برای نگارش این اثر از 78 منبع (74 کتاب عربی، 1 کتاب انگلیسی و 3 مجموعه و نشریه عربی) استفاده کرده است.<ref>همان،ص113-119.</ref>