اندیشه‌های عرفانی پیر هرات: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شیخ الاسلام' به 'شیخ‌الاسلام'
جز (جایگزینی متن - 'شیخ الاسلام' به 'شیخ‌الاسلام')
خط ۲۶: خط ۲۶:
'''اندیشه ‌های عرفانی پیر هرات'''، اثر [[بشیر، علی اصغر|علی‌اصغر بشیر]]، کتابی است که اندیشه ‌های عرفانی [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] از عارفان بزرگ قرن چهارم و پنجم هجری را معرفی می‌کند. نویسنده، بیست و شش واژه عرفانی را از دیدگاه و زبان خواجه با استفاده آثارش و استناد به آن به اختصار شرح کرده است. گفتنی است که چهار واژه نخست، گرچه به نوعی به تصوف مربوط می‌شوند اما در واقع از واژگان دخیل در سیروسلوک نیستند و تنها به مناسبت مقام یاد شده‌اند.  
'''اندیشه ‌های عرفانی پیر هرات'''، اثر [[بشیر، علی اصغر|علی‌اصغر بشیر]]، کتابی است که اندیشه ‌های عرفانی [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] از عارفان بزرگ قرن چهارم و پنجم هجری را معرفی می‌کند. نویسنده، بیست و شش واژه عرفانی را از دیدگاه و زبان خواجه با استفاده آثارش و استناد به آن به اختصار شرح کرده است. گفتنی است که چهار واژه نخست، گرچه به نوعی به تصوف مربوط می‌شوند اما در واقع از واژگان دخیل در سیروسلوک نیستند و تنها به مناسبت مقام یاد شده‌اند.  


مدخل نخست کتاب «شیخ الاسلام» است و این به آن بهانه است که خواجه را شیخ الاسلام لقب داده‌اند.  نویسنده با اشارتی کوتاه به پیشینه کاربرد این لقب از شرایط احراز آن گفته و در ن‌هایت اختصار به برخی رخداد‌های زندگی خواچه پرداخته و از استادان و مرشدان او یاد کرده است و کوشیده در همین مختصر از اهمیت و جایگاه علمی و عرفانی خواجه بگوید و یادآور شود که شیخ الاسلام شدن او نه به گزاف که حق او بوده است.  
مدخل نخست کتاب «شیخ‌الاسلام» است و این به آن بهانه است که خواجه را شیخ‌الاسلام لقب داده‌اند.  نویسنده با اشارتی کوتاه به پیشینه کاربرد این لقب از شرایط احراز آن گفته و در ن‌هایت اختصار به برخی رخداد‌های زندگی خواچه پرداخته و از استادان و مرشدان او یاد کرده است و کوشیده در همین مختصر از اهمیت و جایگاه علمی و عرفانی خواجه بگوید و یادآور شود که شیخ‌الاسلام شدن او نه به گزاف که حق او بوده است.  


در مدخل دوم با اشاره به برخی رویداد ‌های دوران کودکی خواجه، چگونگی گرایش او به تصوف را آورده است و اشاره ای بسیار گذرا دارد بر برخی ویژگی‌های تصوف در قرن چهارم و پنجم.  
در مدخل دوم با اشاره به برخی رویداد ‌های دوران کودکی خواجه، چگونگی گرایش او به تصوف را آورده است و اشاره ای بسیار گذرا دارد بر برخی ویژگی‌های تصوف در قرن چهارم و پنجم.