موسوی زنجانی، سید ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال 1325ش به نجف اشرف مهاجرت كرده، از محضر مراجع و فلاسفه بزرگ آن سامان همچون سید عبدالهادی شیرازی، میرزاباقر زنجانی، [[حلی، حسین|شیخ حسین حلى]]، [[حکیم، سید محسن|سید محسن حكیم]]، میرزاآقا (سید ابراهیم) شیرازی، فیلسوف الاسلام شیخ صدرا بادكوبی، سید جواد تبریزی، [[خویی، سید ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویی]]، سید حسین حمامی نجفی بهره برد تا در حدود 29یا30 سالگی به درجه اجتهاد دست یافت. از مشایخ اجازه اجتهاد وی میتوان از شیخ محمد حسین كاشف الغطاء، شیخ عبدالكریم زنجانی، [[خویی، سید ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویی]]، شیخ كاظم شیرازی، سید محمد حسن بغدادی، سید عبدالاعلی سبزواری، سید علی طباطبایی تبریزی و... هم نام برد.

علامه احمدی زنجانی به شهادت آثار چاپی و غیر چاپی اش که در دسترس است، بیش از 50 عنوان کتاب را در رشته‌های گوناگون فقه، اصول، فلسفه، و عقاید (کلام)، تاریخ، انساب و تراجم / شرح حال نویسی، سفر نامه، و نیز شرح حاشیه نویسی (بر رسائل و مکاسب [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ انصاری]] و [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]] [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]]) تألیف نمود.ایشان همچنین بیش از 700 شاگرد اهل کشور‌های گوناگون همچون ایران،عراق،لبنان، عربستان سعودی، بحرین،هند، پاکستان و افغانستان، را از علوم آل محمد به ویژه در شاخه‌های فقه، اصول، کلام وفلسفه سیراب نمودند وبدین وسیله ونیز با سفرهای مداوم خود شماری از اهالی مناطق یاد شده را مرید و مقلد  خود ساختند. این بجز مناطق مربوط به مسقط الراس ایشان دراستانهای زنجان، قزوین و آذربایجان است که به طور سنتی دوست دار خاندان اهل علم و بعضا صاحب کرامات وی نظیر سیدالساجدین هستند.رساله علمیه ایشان به خواست مقلدین در 1394 ق / ح 1354 ش به دو زبان فارسی و عربی تألیف ومنتشر شد.