۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''النور المنجي من الظلام: حا‌شيه مسلک الأفهام''' عنوان حواشی 2 جلدی [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|محمد بن علي بن أبو جمهور احسایي(اوائل قرن دهم-838ق)]] است بر کتاب «مسلک الافهام فی علم الکلام» خودش که به زبان عربی و در موضوع فلسفه، کلام، و تصوف نگاشته شده است. | '''النور المنجي من الظلام: حا‌شيه مسلک الأفهام''' عنوان حواشی 2 جلدی [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|محمد بن علي بن أبو جمهور احسایي(اوائل قرن دهم-838ق)]] است بر کتاب «مسلک الافهام فی علم الکلام» خودش که به زبان عربی و در موضوع فلسفه، کلام، و تصوف نگاشته شده است. | ||
[[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی‌جمهور احسایی]] از اندیشمندان شیعی است که کوشید جریان‌های فکری روزگار خود مانند کلام معتزلی و اشعری، حکمت مشایی و اشراقی، و تصوف را تلفیق کند. [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی‌جمهور]] رساله‌ای روشمند با عنوان مسلک الأفهام فی علم الکلام را به نگارش درآورد. سپس حاشیه‌ای با عنوان النور المنجی من الظلام بر آن به نگارش درآورد که کتاب حاضر است. او سرانجام، شرحی را در تکمیل النور المنجی بر آن، با عنوان «مجلی مرآة المنجی فی الکلام و الحکمتین و التصوّف» نگاشت که به اختصار آن را المجلی می‌گویند. کتاب المجلی ابن ابی جمهور شاهکار وی به شمار می آید. در بخش فلسفه وی بیش از همه از رسائل الشجرة الالهیة نوشتهء شهرزوری بهره گرفته است. در بخش عرفان، در سراسر مجلی از نوشته‌های سید حیدر آملی استفاده کرده است. برخی آثار دیگر که وی در مجلی استفاده کرده است عبارتند از: شرح نهج‌البلاغة میثم بحرانی، فتوحات مکیة و فصوص الحکم ابن عربی، مفتاح الغیب | [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی‌جمهور احسایی]] از اندیشمندان شیعی است که کوشید جریان‌های فکری روزگار خود مانند کلام معتزلی و اشعری، حکمت مشایی و اشراقی، و تصوف را تلفیق کند. [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی‌جمهور]] رساله‌ای روشمند با عنوان مسلک الأفهام فی علم الکلام را به نگارش درآورد. سپس حاشیه‌ای با عنوان النور المنجی من الظلام بر آن به نگارش درآورد که کتاب حاضر است. او سرانجام، شرحی را در تکمیل النور المنجی بر آن، با عنوان «مجلی مرآة المنجی فی الکلام و الحکمتین و التصوّف» نگاشت که به اختصار آن را المجلی می‌گویند. کتاب المجلی ابن ابی جمهور شاهکار وی به شمار می آید. در بخش فلسفه وی بیش از همه از رسائل الشجرة الالهیة نوشتهء شهرزوری بهره گرفته است. در بخش عرفان، در سراسر مجلی از نوشته‌های سید حیدر آملی استفاده کرده است. برخی آثار دیگر که وی در مجلی استفاده کرده است عبارتند از: شرح نهج‌البلاغة میثم بحرانی، فتوحات مکیة و فصوص الحکم ابن عربی، مفتاح الغیب صدرالدین قونوی.<ref>ر.ک: بی‌نا، روایت رویدادها: خبر، ص107</ref> | ||
در مقدمه کتاب درباره آن می‌خوانیم: کتاب مجلی مرآة المنجی شیخ [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|محمد بن ابی جمهور احسائی]]، دانشنامه‌ای است عقایدی، فلسفی و عرفانی که نویسنده کوشیده از لابلای مطالب آن، شیوه‌ای نوین در طرح آرای عقایدی متنوع ابداع کند؛ او در این شیوه، به جای اینکه تنها به یکی از منابع شریعت و حقیقت و طریقت، اخذ کند، به تطبیق و تألیف میان این سه منهج پرداخت؛ این مناهج و منابع به عبارت دیگر همان وحی(قرآن و سنت) و عقل(برهان) و کشف و شهود باطنی(عرفان) است. وی در راستای این کار به این نتیجه رسید که این مناهج سه‌گانه چیزی جز نامهای مترادفی نیستند که بر یک حقیقت واحده _که همان حقیقت شرع محمدی(ص) باشد_ دلالت دارند.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ج1، ص13</ref> | در مقدمه کتاب درباره آن می‌خوانیم: کتاب مجلی مرآة المنجی شیخ [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|محمد بن ابی جمهور احسائی]]، دانشنامه‌ای است عقایدی، فلسفی و عرفانی که نویسنده کوشیده از لابلای مطالب آن، شیوه‌ای نوین در طرح آرای عقایدی متنوع ابداع کند؛ او در این شیوه، به جای اینکه تنها به یکی از منابع شریعت و حقیقت و طریقت، اخذ کند، به تطبیق و تألیف میان این سه منهج پرداخت؛ این مناهج و منابع به عبارت دیگر همان وحی(قرآن و سنت) و عقل(برهان) و کشف و شهود باطنی(عرفان) است. وی در راستای این کار به این نتیجه رسید که این مناهج سه‌گانه چیزی جز نامهای مترادفی نیستند که بر یک حقیقت واحده _که همان حقیقت شرع محمدی(ص) باشد_ دلالت دارند.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ج1، ص13</ref> | ||