۱٬۱۲۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
در جوابهای ساکتکننده نیز پاسخ عقیل بن ابیطالب به معاویه<ref>ر.ک: همان، ص530</ref>، جواب [[امام سجاد علیهالسلام|علی بن حسین(ع)]] به عبیدالله بن زیاد<ref>ر.ک: همان، ص541</ref> و... ذکر شده است. | در جوابهای ساکتکننده نیز پاسخ عقیل بن ابیطالب به معاویه<ref>ر.ک: همان، ص530</ref>، جواب [[امام سجاد علیهالسلام|علی بن حسین(ع)]] به عبیدالله بن زیاد<ref>ر.ک: همان، ص541</ref> و... ذکر شده است. | ||
باب ششم، از جمله ابواب خواندنی کتاب است. در ابتدای این باب با عنوان «کتاب نادر» از نسخهای خطی در یکی از کتابخانههای قدیمی جبل عامل با نام «الكفاية في النصوص علی الأئمة الاثنيعشر» تألیف علی بن محمد بن علی خزاز قمی سخن رفته که فقیه و متکلم اواسط قرن چهارم و از شاگردان [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] بوده است<ref>ر.ک: همان، ص555</ref>. این کتاب با ذکر روایاتی از اصحاب رسولالله(ص)، مانند: ابن عباس، سلمان فارسی، جابر بن عبدالله انصاری و [[امام علی علیهالسلام|علی بن ابیطالب(ع)]] آغاز شده است. پس از آن روایاتی از ائمه(ع) ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص558</ref>. | باب ششم، از جمله ابواب خواندنی کتاب است. در ابتدای این باب با عنوان «کتاب نادر» از نسخهای خطی در یکی از کتابخانههای قدیمی جبل عامل با نام «الكفاية في النصوص علی الأئمة الاثنيعشر» تألیف علی بن محمد بن علی خزاز قمی سخن رفته که فقیه و متکلم اواسط قرن چهارم و از شاگردان [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شیخ صدوق]] بوده است<ref>ر.ک: همان، ص555</ref>. این کتاب با ذکر روایاتی از اصحاب رسولالله(ص)، مانند: ابن عباس، سلمان فارسی، جابر بن عبدالله انصاری و [[امام علی علیهالسلام|علی بن ابیطالب(ع)]] آغاز شده است. پس از آن روایاتی از ائمه(ع) ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص558</ref>. | ||
در ادامه از کتاب دیگری به قلم اختیار بن غیاثالدین حسینی نام برده شده که چون اسمی نداشته، [[امین، سید محسن|سید امین]] آن را «نشر الطيب في ما يلزم للكاتب والخطيب» نامیده است. تألیف آن در سال 897ق، به اتمام رسیده است<ref>ر.ک: همان، ص560</ref>. | در ادامه از کتاب دیگری به قلم اختیار بن غیاثالدین حسینی نام برده شده که چون اسمی نداشته، [[امین، سید محسن|سید امین]] آن را «نشر الطيب في ما يلزم للكاتب والخطيب» نامیده است. تألیف آن در سال 897ق، به اتمام رسیده است<ref>ر.ک: همان، ص560</ref>. |