ابن بابویه، علی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۴: خط ۵۴:
==جایگاه علمی==
==جایگاه علمی==
ابن بابویه فقیهى معتمد، جلیل، شیخ و پیشرو قمیان روزگار خویش بود. مقام او در فقه و حدیث چنان بلند بود که در مواردی که حدیث در دست نبود و یا این‌که در متن حدیث، شبهه‌ای به نظر مى‌رسید، علماء شیعه به فتاوی او در کتاب الشرایع (رساله‌) رجوع مى‌کرده‌اند. یعنى فتاوی او را به منزلت متن روایت مى‌دانستند و معتقد بودند وی على‌القاعده‌، روایتى در اختیار داشته که مأخذ فتوایش بوده است.
ابن بابویه فقیهى معتمد، جلیل، شیخ و پیشرو قمیان روزگار خویش بود. مقام او در فقه و حدیث چنان بلند بود که در مواردی که حدیث در دست نبود و یا این‌که در متن حدیث، شبهه‌ای به نظر مى‌رسید، علماء شیعه به فتاوی او در کتاب الشرایع (رساله‌) رجوع مى‌کرده‌اند. یعنى فتاوی او را به منزلت متن روایت مى‌دانستند و معتقد بودند وی على‌القاعده‌، روایتى در اختیار داشته که مأخذ فتوایش بوده است.
ابن ندیم مى‌نویسد که على بن حسین از فقیهان و ثقات شیعه بوده است. فرزندش‌، معروف به شیخ صدوق از او به عنوان یکى از مشایخ روایات خویش یاد کرده است. از زندگى ابن بابویه جز مواردی معدود، اطلاعى در دست نیست‌. این موارد هم غیر از آن‌چه ذکر شد، مربوط به نامه امام حسن عسکری‌(ع‌) خطاب به ابن بابویه‌، دیدار او با حسین بن منصور حلاج (مق 309ق‌/ 921م‌) و یادی از سفرهای او به بغداد است‌. نامه امام حسن عسکری به ابن بابویه با توجه به تاریخ وفات امام‌، بر درازی عمر او دلالت دارد. دیدار ابن بابویه با حلاج در قم واقع شده است‌. بر طبق این حکایت‌، حلاج خود را سفیر و خلیفه مهدی موعود و دارای کرامات مى‌دانسته است و در ملاقات با ابن بابویه مورد خشم وی قرار گرفته و از قم اخراج شده است‌.
ابن ندیم مى‌نویسد که على بن حسین از فقیهان و ثقات شیعه بوده است. فرزندش‌، معروف به [[شیخ صدوق]] از او به عنوان یکى از مشایخ روایات خویش یاد کرده است. از زندگى ابن بابویه جز مواردی معدود، اطلاعى در دست نیست‌. این موارد هم غیر از آن‌چه ذکر شد، مربوط به نامه امام حسن عسکری‌(ع‌) خطاب به ابن بابویه‌، دیدار او با حسین بن منصور حلاج (مق 309ق‌/ 921م‌) و یادی از سفرهای او به بغداد است‌. نامه امام حسن عسکری به ابن بابویه با توجه به تاریخ وفات امام‌، بر درازی عمر او دلالت دارد. دیدار ابن بابویه با حلاج در قم واقع شده است‌. بر طبق این حکایت‌، حلاج خود را سفیر و خلیفه مهدی موعود و دارای کرامات مى‌دانسته است و در ملاقات با ابن بابویه مورد خشم وی قرار گرفته و از قم اخراج شده است‌.
ابن بابویه علاوه بر داشتن مقام علمى‌، مردی بازرگان و صاحب مکنت نیز بوده و حجره و دفتر داشته است.
ابن بابویه علاوه بر داشتن مقام علمى‌، مردی بازرگان و صاحب مکنت نیز بوده و حجره و دفتر داشته است.
==مشایخ==
==مشایخ==
ابن بابویه از گروهى چون عبدالله بن حسن مؤدب‌، على بن موسى کمیدانى، سعد بن عبدالله، محمد بن یحیى‌، على بن حکم روایت کرده است‌. فهرستى از نام‌های مشایخ او در مدخل بحار الانوار آمده است‌.  
ابن بابویه از گروهى چون عبدالله بن حسن مؤدب‌، على بن موسى کمیدانى، سعد بن عبدالله، محمد بن یحیى‌، على بن حکم روایت کرده است‌. فهرستى از نام‌های مشایخ او در مدخل بحار الانوار آمده است‌.  
==شاگردان==
==شاگردان==
در شمار کسانى که از او روایت کرده‌اند، علاوه بر دو فرزندش [[شیخ صدوق|ابوجعفر محمد صدوق]] و ابوعبدالله حسین‌، از محمد بن احمد بن داوود و هارون بن موسى تلعکبری و سلامة ابن محمد نیز نام برده‌اند.
در شمار کسانى که از او روایت کرده‌اند، علاوه بر دو فرزندش [[شیخ صدوق|ابوجعفر محمد صدوق]] و [[ابن بابویه، ابوعبدالله|ابوعبدالله حسین‌]]، از محمد بن احمد بن داوود و هارون بن موسى تلعکبری و سلامة ابن محمد نیز نام برده‌اند.


==فرزندان==
==فرزندان==
ابن بابویه 3 پسر داشت‌: [[شیخ صدوق|محمد (صدوق‌)]] و حسین که از فقیهان برجسته بودند و حسن که مردی عابد و زاهد بود و با مردم آمیزش نداشت.
ابن بابویه 3 پسر داشت‌: [[شیخ صدوق|محمد (صدوق‌)]] و [[ابن بابویه، ابوعبدالله|حسین]] که از فقیهان برجسته بودند و حسن که مردی عابد و زاهد بود و با مردم آمیزش نداشت.


==وفات، مدفن==
==وفات، مدفن==
۱٬۱۲۴

ویرایش