۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'لـ' به 'ل'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'لـ' به 'ل') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
}} | }} | ||
'''ابن نَصوح'''، شاعر پارسی‌گوی (د 793ق/1391م). نام وی به درستی معلوم نیست و در آثار مورخان و تذکره‌نویسان همزمانش ذکری از او نیامده است، ولی بعضی از متأخران نام وی را فضل | '''ابن نَصوح'''، شاعر پارسی‌گوی (د 793ق/1391م). نام وی به درستی معلوم نیست و در آثار مورخان و تذکره‌نویسان همزمانش ذکری از او نیامده است، ولی بعضی از متأخران نام وی را فضل الله، کمال‌الدین و یا محمود نوشته‌اند. با این همه، در این منابع نیز آگاهی‌های اندکی درباره زندگانی و احوال شاعر وجود دارد. | ||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
تقی‌الدین کاشی درگذشت ابن نصوح را در 793ق در تبریز گزارش کرده است (ص 254، سطر 21). مسلم است که ا بن نصوح تا 788ق/1386م زنده بوده، زیرا در تحریری از مثنوی ده‌نامه خود، این تاریخ را ذکر کرده است. در همین سال امیر تیمور تبریز را فتح کرد و این در حالی بود که سلطان احمد جلایر که یارای مقاومت نداشت، قبلاً به بغداد گریخته بود. ظاهراً بعد از فرار احمد بود که ا بن نصوح در چند سال آخر عمر گوشه عزلت گزید و به زهد و سلوک روی آورد. چناکه خود در ده‌نامه گوید: | تقی‌الدین کاشی درگذشت ابن نصوح را در 793ق در تبریز گزارش کرده است (ص 254، سطر 21). مسلم است که ا بن نصوح تا 788ق/1386م زنده بوده، زیرا در تحریری از مثنوی ده‌نامه خود، این تاریخ را ذکر کرده است. در همین سال امیر تیمور تبریز را فتح کرد و این در حالی بود که سلطان احمد جلایر که یارای مقاومت نداشت، قبلاً به بغداد گریخته بود. ظاهراً بعد از فرار احمد بود که ا بن نصوح در چند سال آخر عمر گوشه عزلت گزید و به زهد و سلوک روی آورد. چناکه خود در ده‌نامه گوید: | ||
چو شهر خویش را پرفتنه دیدم بـه کنج انـزوا | چو شهر خویش را پرفتنه دیدم بـه کنج انـزوا عزلت گزیـدم | ||
چو عنقا پای بیرون بردم از دام به قاف عشقبازی کردم آرام | چو عنقا پای بیرون بردم از دام به قاف عشقبازی کردم آرام | ||