آداب المريدين و يليه داعي الفلاح إلی سبل النجاح: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

'''آداب المريدين''' اثر [[سهروردی، عبدالقاهر بن عبدالله|ضياءالدين عبدالقاهر بن عبدالله بن محمد سهروردى بکرى]] (490-563ق)، از مشايخ بزرگ صوفيان، کتابى عرفانى به زبان عربى است که در نيمه اول قرن ششم هجرى تألیف شده است.

اين کتاب از آغاز تأليف مورد توجّه صوفيه و مستمسک جمیع ارباب طريقت بوده است. از آن میان، [[سهروردی، عمر بن محمد|شهاب‌الدّين ابوحفص عمر بن محمّد سهروردى]] (539-632ق)، برادرزاده نویسنده، در نوشتن کتاب [[عوارف المعارف]] این کتاب را مبناى کار خود ساخته است. نيز [[باخرزی، یحیی بن احمد|ابوالمفاخر سيف‌الدّين يحيى باخَرزى]] (586-659ق) در بخش دوم کتاب [[اوراد الاحباب و فصول الاداب|اورادُ الاَحباب]] از این اثر بهره فراوان برده است.<ref>بجنوردى، سيد‌ ‎كاظم و همكاران، ص165</ref>