کنز العمال في سنن الأقوال و الأفعال: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال''' از مهم ترین منابع حدیثى اهل سنت است که توسط [[متقی، علی بن حسام‌الدین|علاء‌الدین المتقی بن حسام‌الدین هندى]] معروف به [[متقی، علی بن حسام‌الدین|متقى هندى]] (888 -975ق) نوشته شده است. او این کتاب را در مقام ترتیب و بازنویسى کتابهاى مهم [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطى]] مثل [[تفسیر جوامع الجامع (محقق، جامعه مدرسین)|جوامع الجامع]]، [[الجامع الصغیر في أحادیث البشیر النذیر|الجامع الصغیر]]، و [[زواید الجامع الصغیر]] تدوین کرده است. کتاب در هجده جلد منتشر شده که دو جلد آخر آن راهنمای مطالب کتاب است. تحقیق و تصحیح کتاب توسط [[حیانی، بکری|بکری حیانی]] و [[سقا، صفوه|صفوة السقا]] انجام شده است.  
'''کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال''' از مهم ترین منابع حدیثى اهل سنت است که توسط [[متقی، علی بن حسام‌الدین|علاء‌الدین المتقی بن حسام‌الدین هندى]] معروف به [[متقی، علی بن حسام‌الدین|متقى هندى]] (888 -975ق) نوشته شده است. او این کتاب را در مقام ترتیب و بازنویسى کتابهاى مهم [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطى]] مثل [[جمع الجوامع في النحو|جوامع الجامع]]، [[الجامع الصغیر في أحادیث البشیر النذیر|الجامع الصغیر]]، و [[زواید الجامع الصغیر]] تدوین کرده است. کتاب در هجده جلد منتشر شده که دو جلد آخر آن راهنمای مطالب کتاب است. تحقیق و تصحیح کتاب توسط [[حیانی، بکری|بکری حیانی]] و [[سقا، صفوه|صفوة السقا]] انجام شده است.  


جامع روایی کنزالعمال از منابع حدیثی اهل سنت است و تألیف آن در سال 957‌ق، به‌ پایان رسیده و تعداد احادیث آن‌، 46624‌ حدیث‌ و دربردارنده بیش از سه هزار روایت از امامان شیعه است. از این‌رو، نه تنها در میان منابع اهل سنت، که نزد بسیاری از عالمان شیعی نیز مورد عنایت بوده است.<ref>ر.ک: موحدنیا، روح‌الله و دیگران، ص175-174</ref>‏  
جامع روایی کنزالعمال از منابع حدیثی اهل سنت است و تألیف آن در سال 957‌ق، به‌ پایان رسیده و تعداد احادیث آن‌، 46624‌ حدیث‌ و دربردارنده بیش از سه هزار روایت از امامان شیعه است. از این‌رو، نه تنها در میان منابع اهل سنت، که نزد بسیاری از عالمان شیعی نیز مورد عنایت بوده است.<ref>ر.ک: موحدنیا، روح‌الله و دیگران، ص175-174</ref>‏