الإعتبار و سلوة العارفين: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، ابتدا به معرفی مؤلف و ارائه شرح‌حال مفصلی از وی پرداخته شده<ref>مقدمه، ص7- 13</ref> و سپس ضمن بررسی نسبت کتاب به مؤلف<ref>ر.ک: همان، ص15</ref> و طریق کتاب و ترجمه راویانش<ref>همان، ص16</ref>، به توضیح اقدامات تحقیقی صورت گرفته در کتاب<ref>همان، ص18</ref> و توصیف نسخ خطی آن، پرداخته شده است<ref>همان، ص21</ref>.

نكته بسيار با اهميت كتاب، منابع آن است. در جمله‌ای كه مؤلف در ابتدای کتاب، پیرامون انگیزه نگارش آن مطرح نموده، بر اين مسئله تأکید شده است كه خواسته او، بيشتر بر ذكر سخنان منقول از [[امام علی علیه‌السلام|اميرالمؤمنين علی(ع)]] است، ازاین‌رو شگفت نخواهد بود كه در اين كتاب، مطالب زيادی را به نقل از آن امام همام بيابيم. از طرف ديگر اين را می‌بايد متذكر شد كه [[موفق بالله، حسین بن اسماعیل|شجری]] علی‌القاعده بايد از منابع مكتوبی استفاده كرده باشد. در حقيقت تأمل در اسناد كتاب نشانگر آن است كه كتاب [[موفق بالله، حسین بن اسماعیل|شجری]]، در واقع چيزی جز تخريجی از آثار كهن به روايت مشايخ وی از مؤلفان آن آثار نيست. يكی از اين منابع كتاب «الزواجر و المواعظ» عسكری است. نكته جالب‌توجه در كتاب حاضر در اين است كه شجری به هنگام نقل وصيت‌نامه امام به فرزندش امام حسن(ع)، تمام آن طرق را به نقل از اساتيد خود به عسكری آورده و وصيت‌نامه را به نقل از عسكری به‌طور كامل نقل كرده است. تأمل در اسناد كتاب نيز مؤيد اين مطلب هست كه [[موفق بالله، حسین بن اسماعیل|شجری]]، رواياتی از كتاب «[[الزواجر و المواعظ]]» عسكری را تخريج كرده است. نقل ابن طاووس تنها مؤيدی بر اين گمان است. تقريباً صد نقل‌قول در كتاب «الاعتبار و سلوة العارفين» با اين سلسله سند از كتاب «الزواجر و المواعظ» عسكری نقل شده است: «أخبرنا ابوالحسن علی بن محمد بن احمد أخبرنا الحسن بن عبدالله بن سعيد (العسكری)...»<ref>ر.ک: رحمتی، محمدکاظم، ص84-85</ref>.