أسباب النزول (ترجمه ذكاوتى قراگزلو): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (A-esmaili صفحهٔ أسباب النزول را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به أسباب النزول (ترجمه ذكاوتى قراگزلو) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: واگردانی دستی
خط ۵۳: خط ۵۳:




[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
[[رده:علوم قرآنی]]{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR22513J1.jpg
| عنوان = ‏أسباب النزول
| عنوان‌های دیگر = الناسخ و المنسوخ
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =
[[واحدی، علی بن احمد]] (نويسنده)
[[ابن سلامه، هبه‎ الله بن سلامه ]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  ‎‏/‎‏و‎‏2‎‏الف‎‏5‎‏ ‎‏1300‎‏ب 70/2 BP
| موضوع =قرآن - شان نزول - قرآن - ناسخ و منسوخ
|ناشر
| ناشر = عالم الکتب
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 13سده
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE22513AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 22513
| کتابخوان همراه نور = 22513
| کد پدیدآور = 1526
| پس از =
| پیش از =
}}
'''اسباب النزول'''، نوشته ابوالحسن علی بن احمد واحدی نیشابوری(متوفای 398-468ق) از مهم‌ترین منابع اهل سنت در اسباب نزول است<ref>ر.ک: علوی مهر، حسین، ص233</ref>‏
واحدی با نگرانی از وضعیت علمی زمانه‌اش و کسانی که بی‌محابا و از سر نادانی  در مباحث قرآنی ورود می‌کنند و از پیش خود در باره شأن نزول آیه‌های قرآنی نظر می‌دهند، دست به تألیف اسباب النزول زده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، بخش اول، ص9</ref>‏
واحدی نیشابوری، اسباب النزول را به ‌شیوۀ روایی از آیه‌ «بسم الله الرّحمن الرّحیم» در سوره حمد تا سوره‌های پایانی قرآن پی گرفته و ذیل هر آیه سبب و شأن نزول آن‌ را از راویان مختلف نقل نموده است؛ همچنین آیاتی را که در شأن حضرت امام علی (ع) نازل شده، آورده است.<ref>ر.ک: شهیدی صالحی، عبدالحسین ، ص125</ref>‏
البته اسباب النزول واحدی شامل تمام آیات قرآن نیست و تنها شأن نزول آیاتی را که توانسته جمع‌آوری کند و یا برای او روایتی نقل شده بوده است را آورده است. از مجموع سوره‌های قرآن، راجع به ۸۲ سوره، ۸۸۳ مورد سبب نزول نقل کرده است و دربردارنده اکثر روایات از پیامبر (ص) و دیدگاه‌های صحابه و تابعین است. <ref>ر.ک: کتابشناسی اسباب النزول واحدی، سایت ویکی نور</ref>‏
مؤلف روایت‌ها را با درج سندهایشان در اثرش آورده است. این نسخه بدون تحقیق و پاورقی چاپ شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، بخش اول، ص70</ref>‏
این کتاب قبلا با عنوان أسباب نزول القرآن با تحقیق زغلول، کمال بسیونی و نشر دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علي بيضون به تفصیل کتابشناسی شده است.
==الناسخ و المنسوخ==
این اثر، نوشته ابوالقاسم هبة‌الله بن سلامه ابو [بن] نصر بن علي البغدادي المقري(متوفای 410ق) از مفسران و اکابر قراء شیعه است. او از کودکی نابینا بوده است. گفته شده که او 95 تفسیر را از حفظ املا می‌کرده است.<ref>ر.ک: ابن سلامه، ص9</ref>‏ازاین‌رو اثر حاضر نیز به سبب تکرار املاهای وی بر کاتبان، دچار اختلاف عبارت‌ها  در نسخه‌های موجود شده است.<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>
هبةالله گفته‌ها و آرای پیشینیان را در این اثر گردآورده و کژی‌های دیگران را تصحیح کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص5</ref> او بر این باور است که برخی از مفسران امر و نهی و یا اباحه و حظر الهی  را درهم کرده‌اند و خود را به هلاکت افکنده‌اند.<ref>ر.ک: متن کتاب، بخش دوم، ص4</ref>‏
هبةالله بحث خود را در باره موضوع نسخ آغاز کرده، سپس با درج سوره‌هاى بدون ناسخ و منسوخ، داراى منسوخ و داراى ناسخ و منسوخ، اختلاف مفسران را نسبت به وقوع نسخ در آيه‌های قرآن بررسی می‌کند. او بحثی نیز در بيانات الهى در ردّ نظر كافران و منافقان به دليل مخالفتشان با نسخ انجام داده،<ref>ر.ک: همان، ص8-5</ref>‏سپس نمونه‌هاىِ گوناگونی از آیه‌های منسوخ‌ را در قرآن و شريعت می‌آورد.<ref>ر.ک: همان، ص56-8</ref>این نسخه بدون تحقیق و پاورقی چاپ شده است. ‏
==پانویس ==
<references/>
==منابع مقاله==
# متن کتاب، بخش اول
# متن کتاب، بخش دوم
# ابن سلامه، هبةالله، «الناسخ و المنسوخ»، تحقیق: زهیر شاویش و محمد کنعان، المکتب الإسلامی، بیروت، چاپ اول، 1404ه.
#  علوی مهر، حسین، آشنایی با تاریخ تفسیر و مفسران، مرکز جهانی علوم اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۳۸۴ ش.
# شهیدی صالحی، عبدالحسین، تفسیر و تفاسیر شیعه، حدیث امروز، قزوین، چاپ اول، ۱۳۸۱ ش.
# کتابشناسی اسباب النزول واحدی، https://fa.wikinoor.ir/wiki/
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
خط ۱۲۰: خط ۵۸:
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
[[رده:علوم قرآنی]]
[[رده:علوم قرآنی]]
[[رده:نزول]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]]