۱۵٬۶۱۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '.↵==گزارش محتوا==' به '. ==گزارش محتوا=='
جز (جایگزینی متن - 'مقدمه و متن کتاب↵==وابسته‌ها==↵' به 'مقدمه و متن کتاب ==وابسته‌ها== ') |
جز (جایگزینی متن - '.↵==گزارش محتوا==' به '. ==گزارش محتوا==') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب از یک مقدمه<ref>[https://noorlib.ir/book/view/727?pageNumber=5&viewType=html ر.ک: مقدمه کتاب، ص5]</ref> و هفت بخش تركيب يافته، در هر بخش دوره‌اى از فقه را بيان كرده است. شيوه نگارش مؤلف، تاريخى و تحليلى است و سعى كرده روند تكاملى علم فقه را در ادوار مختلف نشان دهد و فراز و نشيب‌هاى این دانش را تحليل نمايد. | كتاب از یک مقدمه<ref>[https://noorlib.ir/book/view/727?pageNumber=5&viewType=html ر.ک: مقدمه کتاب، ص5]</ref> و هفت بخش تركيب يافته، در هر بخش دوره‌اى از فقه را بيان كرده است. شيوه نگارش مؤلف، تاريخى و تحليلى است و سعى كرده روند تكاملى علم فقه را در ادوار مختلف نشان دهد و فراز و نشيب‌هاى این دانش را تحليل نمايد. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
وى دوره اول فقه و شريعت را عصر رسول‌الله(ص) معرفى نموده و به مناسبت، از آغاز وحى به پيامبر(ص)، در غار حرا، بحث را شروع كرده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/727?pageNumber=5&viewType=html ر.ک: متن کتاب، ص5]</ref>. در آغاز به احكامى اشاره مى‌كند كه در عصر رسالت تشريع شد. وى با تفكیک دوران مكه و مدينه هر كدام را جداگانه بررسى كرده، ویژگى تشريع در هر یک از این دو دوره را بازگو مى‌كند. مصدر تشريع در این دوره وحى الهى است، بر خلاف كسانى كه آن را مستند به اجتهاد پيامبر مى‌دانند. در این عصر، كلمه فقه بر فهم همه معارف اسلامى اطلاق مى‌شد؛ يعنى همه آنچه كه در قرآن آمده است، و البته فقه را نيز شامل مى‌شود و لذا به قراء قرآن فقها مى‌گفتند. در این دوره برخى از اصحاب پيامبر در وقايع مختلف از طريق اجتهاد به استنباط احكام شرعى مى‌پرداختند و از آن جا كه پيامبر اكرم(ص) حضور داشتند، مجالى برای اختلاف در احكام وجود نداشت. | وى دوره اول فقه و شريعت را عصر رسول‌الله(ص) معرفى نموده و به مناسبت، از آغاز وحى به پيامبر(ص)، در غار حرا، بحث را شروع كرده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/727?pageNumber=5&viewType=html ر.ک: متن کتاب، ص5]</ref>. در آغاز به احكامى اشاره مى‌كند كه در عصر رسالت تشريع شد. وى با تفكیک دوران مكه و مدينه هر كدام را جداگانه بررسى كرده، ویژگى تشريع در هر یک از این دو دوره را بازگو مى‌كند. مصدر تشريع در این دوره وحى الهى است، بر خلاف كسانى كه آن را مستند به اجتهاد پيامبر مى‌دانند. در این عصر، كلمه فقه بر فهم همه معارف اسلامى اطلاق مى‌شد؛ يعنى همه آنچه كه در قرآن آمده است، و البته فقه را نيز شامل مى‌شود و لذا به قراء قرآن فقها مى‌گفتند. در این دوره برخى از اصحاب پيامبر در وقايع مختلف از طريق اجتهاد به استنباط احكام شرعى مى‌پرداختند و از آن جا كه پيامبر اكرم(ص) حضور داشتند، مجالى برای اختلاف در احكام وجود نداشت. | ||