۱۱۱٬۵۱۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
نویسنده در اولین مبحث کتاب با عنوان «مقدمة علم رجال الحديث»، به نام‌گذاری، تعریف، موضوع و فایده این علم پرداخته است. | نویسنده در اولین مبحث کتاب با عنوان «مقدمة علم رجال الحديث»، به نام‌گذاری، تعریف، موضوع و فایده این علم پرداخته است. | ||
در تبیین مفردات «علم رجال الحديث»، مراد از رجال، روات اخبار و آثار شرعی است، خواه راوی مرد باشد یا زن. اطلاق لفظ رجال از باب تغلیب یا از این جهت است که تعداد روات زن نسبت به مردان به‌قدری اندک است که مثل اینکه نیست. منظور از حدیث نیز سنت قولی و فعلی است که از معصوم روایت می‌شود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/57423/%D8%A3%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%84?pageNumber=9&viewType=pdf ر.ک: متن | در تبیین مفردات «علم رجال الحديث»، مراد از رجال، روات اخبار و آثار شرعی است، خواه راوی مرد باشد یا زن. اطلاق لفظ رجال از باب تغلیب یا از این جهت است که تعداد روات زن نسبت به مردان به‌قدری اندک است که مثل اینکه نیست. منظور از حدیث نیز سنت قولی و فعلی است که از معصوم روایت می‌شود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/57423/%D8%A3%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%84?pageNumber=9&viewType=pdf ر.ک: متن کتاب، ص9]</ref>. | ||
از خلال مطالعات علم اصول حدیث نسبت به دیدگاه علمای شیعه در رابطه با مرویات مشایخ سه‌گانه ([[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]]، [[ابن بابویه، محمد بن علی|صدوق]] و [[طوسی، محمد بن حسن|طوسی]]) در کتب اربعه ([[الكافي (ط. دارالحديث)|کافی]]، [[من لا‌يحضره الفقيه|فقیه]]، [[تهذيب الأحكام|تهذیب]] و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]) متوجه میشویم که دو دیدگاه وجود دارد: گروهی، روایات مشایخ سه‌گانه در کتب اربعه از معصومین(ع) را قطعی‌الصدور می‌دانند و گروهی ظنی‌الصدور. علمایی که قائل به قطعیت صدور این روایات هستند فایده‌ای برای مطالعه علم رجال قائل نیستند؛ چراکه استفاده از این علم بر مبنای ظنیت صدور روایات، برای اثبات وثاقت راوی و سپس اخذ به قول اوست. اما کسانی که قائل به ظنیت صدور این روایات هستند معتقد به لزوم بحث در علم رجال و اجتهاد در آن هستند که نویسنده از گروه دوم است و استفاده از علم رجال را برای اجتهاد و استنباط ضروری می‌داند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/57423/%D8%A3%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%84?pageNumber=13&viewType=pdf ر.ک: همان، ص13]</ref>. | از خلال مطالعات علم اصول حدیث نسبت به دیدگاه علمای شیعه در رابطه با مرویات مشایخ سه‌گانه ([[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]]، [[ابن بابویه، محمد بن علی|صدوق]] و [[طوسی، محمد بن حسن|طوسی]]) در کتب اربعه ([[الكافي (ط. دارالحديث)|کافی]]، [[من لا‌يحضره الفقيه|فقیه]]، [[تهذيب الأحكام|تهذیب]] و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]) متوجه میشویم که دو دیدگاه وجود دارد: گروهی، روایات مشایخ سه‌گانه در کتب اربعه از معصومین(ع) را قطعی‌الصدور می‌دانند و گروهی ظنی‌الصدور. علمایی که قائل به قطعیت صدور این روایات هستند فایده‌ای برای مطالعه علم رجال قائل نیستند؛ چراکه استفاده از این علم بر مبنای ظنیت صدور روایات، برای اثبات وثاقت راوی و سپس اخذ به قول اوست. اما کسانی که قائل به ظنیت صدور این روایات هستند معتقد به لزوم بحث در علم رجال و اجتهاد در آن هستند که نویسنده از گروه دوم است و استفاده از علم رجال را برای اجتهاد و استنباط ضروری می‌داند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/57423/%D8%A3%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%84?pageNumber=13&viewType=pdf ر.ک: همان، ص13]</ref>. | ||