۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز (A-esmaili صفحهٔ الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي رضي الله عنه و هو شرح مختصر المزني را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
این اثر با پژوهش و پاورقی علیمحمد معوض و عادل احمد عبدالموجود و با مقدمهای مفصل و آوردن کتاب «الظاهر فی غریب الفاظ الشافعی».<ref>ر.ک: مقدمه جلد 1، ص5-4</ref> و تقریظ محمدبکر اسماعیل و عبدالفتاح ابوسنه تدوین شده است. محققان کار گستردهای را از شرح واژهها، نمایاندن سندها و ترجمۀ رجال احادیث گرفته تا تطبیق نسخهها را انجام دادهاند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص59و60و62</ref> پیشتر، این کتاب بزرگ در ده جلد (و گفته شده در سی جلد) عرضه شده بوده است.<ref>ر.ک: حاجی خلیفه،جلد 1، ص628</ref> | این اثر با پژوهش و پاورقی علیمحمد معوض و عادل احمد عبدالموجود و با مقدمهای مفصل و آوردن کتاب «الظاهر فی غریب الفاظ الشافعی».<ref>ر.ک: مقدمه جلد 1، ص5-4</ref> و تقریظ محمدبکر اسماعیل و عبدالفتاح ابوسنه تدوین شده است. محققان کار گستردهای را از شرح واژهها، نمایاندن سندها و ترجمۀ رجال احادیث گرفته تا تطبیق نسخهها را انجام دادهاند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص59و60و62</ref> پیشتر، این کتاب بزرگ در ده جلد (و گفته شده در سی جلد) عرضه شده بوده است.<ref>ر.ک: حاجی خلیفه،جلد 1، ص628</ref> | ||
الحاوی کتابی است که نزد صاحبنظران در مذهب شافعی مانند ندارد. ماوردی دیدگاههای مذهبهای کهنه و زوالیافتهای را که بر زبان [[سفیان ثوری]](97-161ق) ، نخعی(96-50ق)، [[حسن بصری]](21 -110ق)، عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی(88-157ق)، ابن ابی لیلی(۷۴- ۱۴۸ق) و دیگران جاری شده است، گردآورده است. الحاوی با باب، مسأله و فصل صورتبندی شده است. ماوردی دیدگاه فقیهان را از یک مصدر نقل نکرده است. آنچنانکه نامهای بسیاری از کسان را با کنیهها و لقبهایشان می آورد ولی او ترجمهای برای هیچیک ننوشته است. همچنین، به رغم آنکه نام کتاب ماوردی الحاوی است، حدیثی را که شاهد آورده است، با سند ارائه نکرده است و به نام مُسند (بدون اینکه متعرض بقیه آن باشد) بسنده کرده است یا حدیث را به پایان نرسانده است.<ref>ر.ک: تقریظ کتاب(عبد الفتاح ابو سنه)، جلد 1، ص4-3</ref> | الحاوی کتابی است که نزد صاحبنظران در مذهب شافعی مانند ندارد. ماوردی دیدگاههای مذهبهای کهنه و زوالیافتهای را که بر زبان [[سفیان ثوری]](97-161ق)، نخعی(96-50ق)، [[حسن بصری]](21 -110ق)، عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی(88-157ق)، ابن ابی لیلی(۷۴- ۱۴۸ق) و دیگران جاری شده است، گردآورده است. الحاوی با باب، مسأله و فصل صورتبندی شده است. ماوردی دیدگاه فقیهان را از یک مصدر نقل نکرده است. آنچنانکه نامهای بسیاری از کسان را با کنیهها و لقبهایشان می آورد ولی او ترجمهای برای هیچیک ننوشته است. همچنین، به رغم آنکه نام کتاب ماوردی الحاوی است، حدیثی را که شاهد آورده است، با سند ارائه نکرده است و به نام مُسند (بدون اینکه متعرض بقیه آن باشد) بسنده کرده است یا حدیث را به پایان نرسانده است.<ref>ر.ک: تقریظ کتاب(عبد الفتاح ابو سنه)، جلد 1، ص4-3</ref> | ||
فهرست تفصیلی محتوای هر جلد در پایان آن آمده است. | فهرست تفصیلی محتوای هر جلد در پایان آن آمده است. | ||