۱۰۷٬۰۹۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[قواس، فخرالدین مبارکشاه]] (نويسنده) | [[قواس، فخرالدین مبارکشاه]] (نويسنده) | ||
[[نذیر احمد]] (سایر) | [[نذیر احمد]] (سایر) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
{{کاربردهای دیگر|فرهنگ (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|فرهنگ (ابهام زدایی)}} | ||
'''فرهنگ قواس'''، نوشته [[قواس، فخرالدین مبارکشاه|فخرالدین مبارکشاه قواس غزنوی]] (زنده در 743ق)، شاعر پارسی‌گوی است<ref>ر.ک: انوشه، حسن، ج3، ص805</ref>. این اثر که به «فرهنگ پنج‌بخشی» نیز شناخته شده<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص4</ref>، در موضوع ادبیات (لغت) است و توسط نذیر احمد تصحیح شده است. | '''فرهنگ قواس'''، نوشته [[قواس، فخرالدین مبارکشاه|فخرالدین مبارکشاه قواس غزنوی]] (زنده در 743ق)، شاعر پارسی‌گوی است<ref>ر.ک: انوشه، حسن، ج3، ص805</ref>. این اثر که به «فرهنگ پنج‌بخشی» نیز شناخته شده<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص4</ref>، در موضوع ادبیات (لغت) است و توسط [[نذیر احمد]] تصحیح شده است. | ||
این فرهنگ که در اواخر سده هفتم و اوایل سده هشتم به‌منظور رفع دشوارى از متون فارسى، به‌ویژه [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسى]]، نوشته شده است، کهن‌ترین فرهنگ فارسى به فارسی پس از لغت‌نامه اسدی و نخستین فرهنگ فارسی نوشته‌شده در شبه قاره هند است. ازاینرو نویسنده آن را مىتوان پایه گذار فرهنگنویسى فارسى در شبه قاره برشمرد<ref>ر.ک: همان، ص1؛ انوشه، حسن، ج3، ص806</ref>. | این فرهنگ که در اواخر سده هفتم و اوایل سده هشتم به‌منظور رفع دشوارى از متون فارسى، به‌ویژه [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه فردوسى]]، نوشته شده است، کهن‌ترین فرهنگ فارسى به فارسی پس از لغت‌نامه اسدی و نخستین فرهنگ فارسی نوشته‌شده در شبه قاره هند است. ازاینرو نویسنده آن را مىتوان پایه گذار فرهنگنویسى فارسى در شبه قاره برشمرد<ref>ر.ک: همان، ص1؛ انوشه، حسن، ج3، ص806</ref>. | ||