۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'کـ' به 'ک'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'کـ' به 'ک') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
اينك توضيح كوتاهى در بارۀ محتواى فصل‌هاى آن: فصل يكم: شناخت سنّت نبوى اين فصل اختصاص دارد به تبيين معانى «سنّت» و كاربردهاى اين واژه در احاديث اهل‌بيت عليهم‌السلام و بر نمودن نصوصى كه تأكيد دارند سنّت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله مستند به وحى است و همۀ معارف مورد نياز جامعه، در قرآن كريم و سنّت نبوى وجود دارد. فصل دوم: حجّيت سنّت نبوى در اين فصل، آيات و رواياتى مطرح شده‌اند كه دلالت دارند بر وجوب تمسّك به سنّت، فضيلت عمل به سنّت، حرمت مخالفت با سنّت، همچنين آيات و رواياتى كه اطاعت از پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله را اطاعت از خدا دانسته‌اند و حجّيت سنّت را اثبات مى‌كنند. فصل سوم: معيار شناخت سنّت نبوى اين فصل اختصاص دارد به اسنادى كه اثبات مى‌كنند براى دستيابى به سنّت اصيل نبوى، راهى جز مراجعه به خاندان پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله نيست؛ بر اين اساس، بهترين معيار براى شناخت سنّت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله، رجوع به خاندان رسالت است؛ پايان‌بخش اين فصل، تحليلى است در بارۀ شيوۀ احراز سنّت. فصل چهارم: اهمّيت حديث‌شناسى، آشنايى با احاديث پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اهل‌بيت عليهم‌السلام، تنها راه دستيابى به سنّت نبوى است. ازاين رو، در اين فصل، بر تعليم و تعلّم حديث، آموختن حديث به فرزندان، مذاكرۀ حديث در جلسات عمومى و خصوصى و بركات آن و حفظ حديث و بركات آن، تأكيد شده و در پايان، چگونگى برخورد با اصناف مختلف حديث، تبيين مى‌شود و تحليلى در بارۀ همگانى كردن آشنايى با حديث، مطرح مى‌شود. فصل پنجم: نقل حديث، شامل گزارش‌هايى است در بارۀ ترغيب به نقل حديث، اقسام راويان ،فضيلت راويان متعهّد، ويژگى‌هاى لازم براى راوى ، آداب ايجابى و سلبى نقل حديث، مجاز بودن نقل معنا، مجاز بودن نقل سخن يك امام از امام ديگر و راه‌هاى تحمّل حديث. فصل ششم: كتابت حديث. فصل هفتم: فهم حديث، دربارۀ درايت و فهم حديث. فصل هشتم: ملاك‌هاى درستى احاديث براى راستى‌آزمايى احاديثى كه به اهل‌بيت عليهم‌السلام نسبت داده مى‌شوند. فصل نهم: عرضۀ حديث بهترين راه براى اطمينان يافتن از صحّت حديث، در صورت امكان، عرضه و ارائه آن به پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اهل‌بيت عليهم‌السلام يا اصحاب بزرگ و مورد اعتماد آن‌هاست. فصل دهم: اختلاف حديث در ميان احاديث، گاه به رواياتى برخورد مى‌كنيم كه ميان آن‌ها، اختلاف و تعارض وجود دارد. لذا بايد ديد علّت چيست؟ و در اين گونه موارد چه بايد كرد؟ فصل يازدهم: حديث‌سازى، شامل احاديثى است در بارۀ هشدار پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اهل‌بيت عليهم‌السلام نسبت به خطر احاديث ساختگى و پيش‌بينى پديد آمدن اين خطر فرهنگى در جهان اسلام. فصل دوازدهم: برخى احاديث ناب و برگزيده، احاديثى كه نقل آن‌ها مورد تأكيد قرار گرفته، مواعظ كوتاه و جوامع حكمت‌ها. فصل سيزدهم: محدّثان برجستۀ پيرو اهل‌بيت عليهم‌السلام، جايگاه آنان در نقل حديث و آثار حديثى آنان به اجمال معرفى مى‌شوند. فصل چهاردهم: محدّثان برجستۀ اهل سنّت. فصل پانزدهم: مؤلفان برجستۀ منابع حديثى پيرو اهل‌بيت عليهم‌السلام. فصل شانزدهم: مؤلفان برجستۀ منابع حديثى اهل سنّت.<ref>ر.ک: همان، ص15-11</ref> | اينك توضيح كوتاهى در بارۀ محتواى فصل‌هاى آن: فصل يكم: شناخت سنّت نبوى اين فصل اختصاص دارد به تبيين معانى «سنّت» و كاربردهاى اين واژه در احاديث اهل‌بيت عليهم‌السلام و بر نمودن نصوصى كه تأكيد دارند سنّت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله مستند به وحى است و همۀ معارف مورد نياز جامعه، در قرآن كريم و سنّت نبوى وجود دارد. فصل دوم: حجّيت سنّت نبوى در اين فصل، آيات و رواياتى مطرح شده‌اند كه دلالت دارند بر وجوب تمسّك به سنّت، فضيلت عمل به سنّت، حرمت مخالفت با سنّت، همچنين آيات و رواياتى كه اطاعت از پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله را اطاعت از خدا دانسته‌اند و حجّيت سنّت را اثبات مى‌كنند. فصل سوم: معيار شناخت سنّت نبوى اين فصل اختصاص دارد به اسنادى كه اثبات مى‌كنند براى دستيابى به سنّت اصيل نبوى، راهى جز مراجعه به خاندان پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله نيست؛ بر اين اساس، بهترين معيار براى شناخت سنّت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله، رجوع به خاندان رسالت است؛ پايان‌بخش اين فصل، تحليلى است در بارۀ شيوۀ احراز سنّت. فصل چهارم: اهمّيت حديث‌شناسى، آشنايى با احاديث پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اهل‌بيت عليهم‌السلام، تنها راه دستيابى به سنّت نبوى است. ازاين رو، در اين فصل، بر تعليم و تعلّم حديث، آموختن حديث به فرزندان، مذاكرۀ حديث در جلسات عمومى و خصوصى و بركات آن و حفظ حديث و بركات آن، تأكيد شده و در پايان، چگونگى برخورد با اصناف مختلف حديث، تبيين مى‌شود و تحليلى در بارۀ همگانى كردن آشنايى با حديث، مطرح مى‌شود. فصل پنجم: نقل حديث، شامل گزارش‌هايى است در بارۀ ترغيب به نقل حديث، اقسام راويان ،فضيلت راويان متعهّد، ويژگى‌هاى لازم براى راوى ، آداب ايجابى و سلبى نقل حديث، مجاز بودن نقل معنا، مجاز بودن نقل سخن يك امام از امام ديگر و راه‌هاى تحمّل حديث. فصل ششم: كتابت حديث. فصل هفتم: فهم حديث، دربارۀ درايت و فهم حديث. فصل هشتم: ملاك‌هاى درستى احاديث براى راستى‌آزمايى احاديثى كه به اهل‌بيت عليهم‌السلام نسبت داده مى‌شوند. فصل نهم: عرضۀ حديث بهترين راه براى اطمينان يافتن از صحّت حديث، در صورت امكان، عرضه و ارائه آن به پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اهل‌بيت عليهم‌السلام يا اصحاب بزرگ و مورد اعتماد آن‌هاست. فصل دهم: اختلاف حديث در ميان احاديث، گاه به رواياتى برخورد مى‌كنيم كه ميان آن‌ها، اختلاف و تعارض وجود دارد. لذا بايد ديد علّت چيست؟ و در اين گونه موارد چه بايد كرد؟ فصل يازدهم: حديث‌سازى، شامل احاديثى است در بارۀ هشدار پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و اهل‌بيت عليهم‌السلام نسبت به خطر احاديث ساختگى و پيش‌بينى پديد آمدن اين خطر فرهنگى در جهان اسلام. فصل دوازدهم: برخى احاديث ناب و برگزيده، احاديثى كه نقل آن‌ها مورد تأكيد قرار گرفته، مواعظ كوتاه و جوامع حكمت‌ها. فصل سيزدهم: محدّثان برجستۀ پيرو اهل‌بيت عليهم‌السلام، جايگاه آنان در نقل حديث و آثار حديثى آنان به اجمال معرفى مى‌شوند. فصل چهاردهم: محدّثان برجستۀ اهل سنّت. فصل پانزدهم: مؤلفان برجستۀ منابع حديثى پيرو اهل‌بيت عليهم‌السلام. فصل شانزدهم: مؤلفان برجستۀ منابع حديثى اهل سنّت.<ref>ر.ک: همان، ص15-11</ref> | ||
ترجمه این اثر گرانقدر را [[مسعودی، عبدالهادی|حجت‌الاسلام مسعودی]] به‌عهده داشته | ترجمه این اثر گرانقدر را [[مسعودی، عبدالهادی|حجت‌الاسلام مسعودی]] به‌عهده داشته که از پیشکسوتان ترجمه آثار حدیثی و صاحب قلمی ساده و روان است و در انتقال معنا از زبان مبدأ به زبان مقصد، توانایی‌های خوبی دارد.<ref>ر.ک: صالح‌آبادی، محمدحسین، ص72</ref> در این ترجمه، کوشش اصلی، رعایت امانت در بازگردان متون مقدس، اعم از آیات نورانی قرآن و احادیث شریف اهل‌بیت(ع) و حفظ حد و مرز ترجمه در متون کهن بوده، هرچند در حد توان به زیبایی و روانی ترجمه نیز توجه شده است.<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص7</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||