المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ششتری، علی بن عبد الله' به 'ششتری، علی بن عبدالله')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية'''، نوشته ابوالحسن علی بن عبدالله نمیری ششتری (668-610ق)، فقیه، فیلسوف، شاعر و صوفی اندلسی قرن هفتم و از شاگردان ابن سبعین اندلسی (669-614ق) است. در این اثر، از مسئله وحدت وجود سخن رفته است و هدف اصلی آن، اظهار مذهب وحدت صوفیه بر مبنای طریقت سبعینیه است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص‌68</ref>. المقاليد با مقدمه، تحقیق و پاورقی‌های محمد عدلونی ادریسی چاپ شده است.
'''المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية'''، نوشته [[ششتری، علی بن عبدالله|ابوالحسن علی بن عبدالله نمیری ششتری]] (668-610ق)، فقیه، فیلسوف، شاعر و صوفی اندلسی قرن هفتم و از شاگردان [[ابن سبعین، عبدالحق بن ابراهیم|ابن سبعین اندلسی]] (669-614ق) است. در این اثر، از مسئله وحدت وجود سخن رفته است و هدف اصلی آن، اظهار مذهب وحدت صوفیه بر مبنای طریقت سبعینیه است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص‌68</ref>. المقاليد با مقدمه، تحقیق و پاورقی‌های [[محمد عدلونی ادریسی]] چاپ شده است.


عدلونی پس از نوشتن تاریخ زندگی و زمانه ششتری و سیر اندیشه او، به موضوع کتاب، محتوا، روش و ارزش تاریخی و علمی آن پرداخته است‏<ref>ر.ک: همان، ص11-75</ref>.
عدلونی پس از نوشتن تاریخ زندگی و زمانه ششتری و سیر اندیشه او، به موضوع کتاب، محتوا، روش و ارزش تاریخی و علمی آن پرداخته است‏<ref>ر.ک: همان، ص11-75</ref>.
خط ۳۱: خط ۳۱:
المقاليد، با باب‌ها و فصل‌ها صورت‌بندی نشده است و عبارات و نصوص آن به‌صورت مرسل و پی‌درپی ذکر شده است‏<ref>ر.ک: همان، ص‌65</ref>.
المقاليد، با باب‌ها و فصل‌ها صورت‌بندی نشده است و عبارات و نصوص آن به‌صورت مرسل و پی‌درپی ذکر شده است‏<ref>ر.ک: همان، ص‌65</ref>.


ششتری این اثر را به انگیزه آشنایی سالکان با دانش تصوف و به کمال وجودی، معرفتی و اخلاقی رسیدنشان نوشته است. المقاليد، مجموعه‌ای از حکمت‌ها و اندرزهایی است که نفس را برپا می‌دارند، اندیشه را سو می‌دهند، همت را تیز و تند کرده و وجدان را گرم می‌کنند تا معالم طریق را بر صوفی آشکار کنند. او حقیقت تصوف را شرح می‌دهد و نهایتاً از طریقت صوفیه سبعینیه (طریق شیخ عبدالحق) تمجید می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص‌65</ref>.
[[ششتری، علی بن عبدالله|ششتری]] این اثر را به انگیزه آشنایی سالکان با دانش تصوف و به کمال وجودی، معرفتی و اخلاقی رسیدنشان نوشته است. المقاليد، مجموعه‌ای از حکمت‌ها و اندرزهایی است که نفس را برپا می‌دارند، اندیشه را سو می‌دهند، همت را تیز و تند کرده و وجدان را گرم می‌کنند تا معالم طریق را بر صوفی آشکار کنند. او حقیقت تصوف را شرح می‌دهد و نهایتاً از طریقت صوفیه سبعینیه (طریق شیخ عبدالحق) تمجید می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص‌65</ref>.


مضمون کتاب به تصوف وحدت وجودی و بر طریقت «لیسیه» تعلق دارد و این باور را که «لا وجود إلا للوجود المطلق الله»، ترویج می‌کند‏<ref>ر.ک: همان، ص‌66</ref>.
مضمون کتاب به تصوف وحدت وجودی و بر طریقت «لیسیه» تعلق دارد و این باور را که «لا وجود إلا للوجود المطلق الله»، ترویج می‌کند‏<ref>ر.ک: همان، ص‌66</ref>.
   
   
این کتاب گرچه اندیشه ذوقی شوشتری را به‌گونه دقیق منعکس نمی‌کند و به شکلی نیکو، پختگی علمی و فکری و وجدانی را آنچنان که مؤلفات دیگر وی نشان می‌دهد، نشان نمی‌دهد، ولی بااین‌وجود ارزش و اهمیت سترگی را در تاریخ اندیشه صوفی و فلسفی در غرب اسلامی حائز است؛ این اهمیت در امور زیر متجلی است:
این کتاب گرچه اندیشه ذوقی [[ششتری، علی بن عبدالله|شوشتری]] را به‌گونه دقیق منعکس نمی‌کند و به شکلی نیکو، پختگی علمی و فکری و وجدانی را آنچنان که مؤلفات دیگر وی نشان می‌دهد، نشان نمی‌دهد، ولی بااین‌وجود ارزش و اهمیت سترگی را در تاریخ اندیشه صوفی و فلسفی در غرب اسلامی حائز است؛ این اهمیت در امور زیر متجلی است:
# کاشفیت کتاب از یکی از مهم‌ترین مراحلی که تصوف متأخر در آن شکل گرفته و مکاتب معتدل آن به‌صورت عام و مکاتب فلسفی قائل به وحدت وجود آن به شکل خاص، نضج یافته است.
# کاشفیت کتاب از یکی از مهم‌ترین مراحلی که تصوف متأخر در آن شکل گرفته و مکاتب معتدل آن به‌صورت عام و مکاتب فلسفی قائل به وحدت وجود آن به شکل خاص، نضج یافته است.
# کاشفیت آن از مرحله مهمی از مراحل معراج صوفیانه شوشتری، در آن هنگام که از جهت‌گیری اعتدالی صوفیانه در حوالی سنه 646ق در پی ملاقات با ابن سبعین، کناره گرفت و مذهب صوفیانه او را پذیرفت و به ترویج آن پرداخت<ref>ر.ک: همان، ص‌75</ref>.  
# کاشفیت آن از مرحله مهمی از مراحل معراج صوفیانه [[ششتری، علی بن عبدالله|شوشتری]]، در آن هنگام که از جهت‌گیری اعتدالی صوفیانه در حوالی سنه 646ق در پی ملاقات با [[ابن سبعین، عبدالحق بن ابراهیم|ابن سبعین]]، کناره گرفت و مذهب صوفیانه او را پذیرفت و به ترویج آن پرداخت<ref>ر.ک: همان، ص‌75</ref>.  


==پانویس==
==پانویس==