۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن طاووس' به 'ابن طاووس'
جز (جایگزینی متن - 'آقابزرگ تهرانى' به 'آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ تهرانى]]') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن طاووس' به 'ابن طاووس') |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
1. تأليف اين كتاب كه در نيمه اول قرن هفتم (سال 635) بوده، سبب مى‌شود كه بتوان آن را به‌عنوان يكى از مصادر كهن حديث شيعه كه در آن روايات نبوى را نيز از مصادر عامه در بر دارد برشمرد. | 1. تأليف اين كتاب كه در نيمه اول قرن هفتم (سال 635) بوده، سبب مى‌شود كه بتوان آن را به‌عنوان يكى از مصادر كهن حديث شيعه كه در آن روايات نبوى را نيز از مصادر عامه در بر دارد برشمرد. | ||
2. مؤلف از مشايخ سه تن از بزرگان و نامداران شيعه؛ يعنى خواجه نصيرالدين طوسى و ابن ميثم بحرانى و ابن طاووس بوده كه هريك از آنان داراى آثار تأليفى مهمى بوده‌اند. همچنين شاگرد دانشمندانى چون قطب راوندى بوده است. | 2. مؤلف از مشايخ سه تن از بزرگان و نامداران شيعه؛ يعنى خواجه نصيرالدين طوسى و ابن ميثم بحرانى و [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] بوده كه هريك از آنان داراى آثار تأليفى مهمى بوده‌اند. همچنين شاگرد دانشمندانى چون قطب راوندى بوده است. | ||
3. آنچه بر اهميت اين تأليف مى‌افزايد اين است كه مؤلف در انتخاب احاديث از مهم‌ترين كتب مورد استناد شيعه و سنى بهره برده است؛ آثارى چون «نهج البلاغة» كه نياز به توضيح ندارد و شروح و ترجمه‌هاى فراوان «شهاب الأخبار» حاكى از اهميت آن مى‌باشد (مقدمه محقق، ص 16 و 17؛ حسينى اشكورى، سيد صادق، ص 167). | 3. آنچه بر اهميت اين تأليف مى‌افزايد اين است كه مؤلف در انتخاب احاديث از مهم‌ترين كتب مورد استناد شيعه و سنى بهره برده است؛ آثارى چون «نهج البلاغة» كه نياز به توضيح ندارد و شروح و ترجمه‌هاى فراوان «شهاب الأخبار» حاكى از اهميت آن مى‌باشد (مقدمه محقق، ص 16 و 17؛ حسينى اشكورى، سيد صادق، ص 167). | ||