۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الشهاب الثاقب في وجوب صلاة الجمعة العيني (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۵۴
، ۱ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'شيخ طوسى' به 'شيخ طوسى'
جز (جایگزینی متن - 'شيخ صدوق' به 'شيخ صدوق') |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ طوسى' به 'شيخ طوسى') |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
باب سوم از كتاب شهاب ثاقب، در بردارنده احاديث رسيده از معصومين(ع) است كه ملا محسن فيض كاشانى براى مختار خويش به آنها استدلال مى‌كند. | باب سوم از كتاب شهاب ثاقب، در بردارنده احاديث رسيده از معصومين(ع) است كه ملا محسن فيض كاشانى براى مختار خويش به آنها استدلال مى‌كند. | ||
وى در همان آغازِ باب و پيش از ذكر اخبار و روايات، مى‌نويسد: محدّثان بزرگ؛ ثقة الاسلام كلينى، [[شيخ صدوق]] و شيخ طوسى(قده) از امام باقر و امام صادق(ع) اخبار معتبر فراوانى را نقل كرده‌اند كه دلالت بر حتميّت وجوب نماز جمعه دارد و در آنها هيچ شرطى براى اين وجوب نيامده است. فيض در ادامه، روايات زيادى را به بحث و بررسى گذاشته و مدعاى خويش را مستدل كرده است. | وى در همان آغازِ باب و پيش از ذكر اخبار و روايات، مى‌نويسد: محدّثان بزرگ؛ ثقة الاسلام كلينى، [[شيخ صدوق]] و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]](قده) از امام باقر و امام صادق(ع) اخبار معتبر فراوانى را نقل كرده‌اند كه دلالت بر حتميّت وجوب نماز جمعه دارد و در آنها هيچ شرطى براى اين وجوب نيامده است. فيض در ادامه، روايات زيادى را به بحث و بررسى گذاشته و مدعاى خويش را مستدل كرده است. | ||
باب چهارم به ذكر اقوال و نظريات علما و فقها، مبنى بر وجوب عينى نماز جمعه، اختصاص دارد و مؤلف براى مختار خود، به اجماع استدلال مى‌كند. وى با اشاره به سيره قدماى از فقها، در مقام استنباط احكام از ادله شرعيه - كتاب و سنّت - روش آنان را اين گونه بازگو مى‌كند: آنان در بحث و استدلال خويش، فقط به كتاب الهى و سنّت رسول‌اللّه(ص) و كلام عترت(ع) تمسك مى‌كردند و در واقع منهج و روش اصحاب ائمه را شيوه خويش كرده بودند و اينان به خاطر نزديكىِ زمانى به معصومين(ع) اسرار و خصوصياتى از احكام ائمه را مى‌دانند كه فقهاى متأخر بر آنها آگاه نيستند. اين قدما با اين ويژگىِ ممتازى كه دارند، بر حكم وجوب عينى حتمى براى نماز جمعه اتفاق نظر دارند و اين حكم را از روز تشريع آن تا روز قيامت، بدون اينكه شرطى داشته باشد، مى‌دانند. | باب چهارم به ذكر اقوال و نظريات علما و فقها، مبنى بر وجوب عينى نماز جمعه، اختصاص دارد و مؤلف براى مختار خود، به اجماع استدلال مى‌كند. وى با اشاره به سيره قدماى از فقها، در مقام استنباط احكام از ادله شرعيه - كتاب و سنّت - روش آنان را اين گونه بازگو مى‌كند: آنان در بحث و استدلال خويش، فقط به كتاب الهى و سنّت رسول‌اللّه(ص) و كلام عترت(ع) تمسك مى‌كردند و در واقع منهج و روش اصحاب ائمه را شيوه خويش كرده بودند و اينان به خاطر نزديكىِ زمانى به معصومين(ع) اسرار و خصوصياتى از احكام ائمه را مى‌دانند كه فقهاى متأخر بر آنها آگاه نيستند. اين قدما با اين ويژگىِ ممتازى كه دارند، بر حكم وجوب عينى حتمى براى نماز جمعه اتفاق نظر دارند و اين حكم را از روز تشريع آن تا روز قيامت، بدون اينكه شرطى داشته باشد، مى‌دانند. | ||