۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
[[مطهری، مرتضی|مطهری]] می‌گوید: | [[مطهری، مرتضی|مطهری]] می‌گوید: | ||
میدانید در قدیم گنج را در زیر زمین دفن میکردند، نه براى اینکه مثلًا فاسد نشود، بلکه براى اینکه کسى از آن اطلاع پیدا نکند. قهراً رویش را خاک میپاشیدند که کسى نمیفهمید اینجا گنج است؛ شخص از روى آن رد میشد و نمیدانست که زیر پاى او گنجى وجود دارد. پیغمبران آمدند مردم را آگاه کنند که در عمق روح شما، در اعماق عقل‌هاى شما و در اعماق ضمیر باطن شما گنج‌ها وجود دارد، خودتان غافلید؛ آمدند روى گنج‌ها را عقب بزنند تا بشر متوجّه بشود که عجب! اینهمه گنج در ما وجود داشته و ما بیخبر بودیم؟! | میدانید در قدیم گنج را در زیر زمین دفن میکردند، نه براى اینکه مثلًا فاسد نشود، بلکه براى اینکه کسى از آن اطلاع پیدا نکند. قهراً رویش را خاک میپاشیدند که کسى نمیفهمید اینجا گنج است؛ شخص از روى آن رد میشد و نمیدانست که زیر پاى او گنجى وجود دارد. پیغمبران آمدند مردم را آگاه کنند که در عمق روح شما، در اعماق عقل‌هاى شما و در اعماق ضمیر باطن شما گنج‌ها وجود دارد، خودتان غافلید؛ آمدند روى گنج‌ها را عقب بزنند تا بشر متوجّه بشود که عجب! اینهمه گنج در ما وجود داشته و ما بیخبر بودیم؟! | ||
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا میکرد'' | {{شعر}} | ||
{{ب|''سال‌ها دل طلب جام جم از ما میکرد''|2=''آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا میکرد''}} | |||
او نمیدیدش و از دور خدایا میکرد'' | {{ب|''بیدلى در همه احوال خدا با او بود''|2=''او نمیدیدش و از دور خدایا میکرد''}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
از این جهت است که در قرآن، ما به دو گونه آیات برمیخوریم: آیات آفاقى و آیات انفسى. آیات آفاقى، یعنى آنچه بیرون از ضمیر انسان است: خلقت انسان‌هاى دیگر، آسمان، زمین، ستارگان، کوه، دریا، گیاه، حیوان و...؛ ولى آیات انفسى، یعنى آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد و قرآن براى آیات انفسى اهمیت بیشترى از آیات آفاقى قائل است و این اصطلاح «آفاق و انفس» هم از خود قرآن گرفته شده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/64582?pageNumber=251&viewType=pdfر.ک: متن کتاب، ص251]</ref>. | از این جهت است که در قرآن، ما به دو گونه آیات برمیخوریم: آیات آفاقى و آیات انفسى. آیات آفاقى، یعنى آنچه بیرون از ضمیر انسان است: خلقت انسان‌هاى دیگر، آسمان، زمین، ستارگان، کوه، دریا، گیاه، حیوان و...؛ ولى آیات انفسى، یعنى آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد و قرآن براى آیات انفسى اهمیت بیشترى از آیات آفاقى قائل است و این اصطلاح «آفاق و انفس» هم از خود قرآن گرفته شده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/64582?pageNumber=251&viewType=pdfر.ک: متن کتاب، ص251]</ref>. | ||
==پانويس == | |||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||