۱۰۶٬۳۲۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'حکایت (ابهام زدایی)' به 'حکایت (ابهام‌زدایی)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حکایت (ابهام زدایی)' به 'حکایت (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR14968J1.jpg | | تصویر =NUR14968J1.jpg | ||
| عنوان = روض الریاحین | | عنوان = روض الریاحین في حکایات الصالحین | ||
| عنوان‌های دیگر = نزهة العیون النواظر و تحفة القلوب الحواظر | | عنوان‌های دیگر = نزهة العیون النواظر و تحفة القلوب الحواظر في حکایات الصالحین و الأولیاء و الأکابر | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| حکایت (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''روض الریاحین | '''روض الریاحین في حکایات الصالحین''' ملقب به «نزهة العیون النواظر و تحفة القلوب الحواظر في حکایات الصالحین و الأولیاء و الأکابر» تألیف [[یافعی، عبدالله بن اسعد|عبدالله بن اسعد یافعی یمنی]] (متوفی 768ق)، مشتمل بر پانصد حکایت عرفانی در ذکر فضائل عرفا و مشایخ صوفیه است. | ||
آنگونه که مؤلف در مقدمه نوشته این کتاب را از کتاب‌های فراوان علمای بزرگ صاحب مناقب ستوده، گزینش و گردآوری و تألیف کرده است؛ [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی]]، [[قشیری، عبدالکریم بن هوازن|ابوالقاسم قشیری]]، [[سهروردی، یحیی بن حبش|شهاب‌الدین سهروردی]]، [[ابن عطاء‌الله اسکندری، احمد بن محمد|ابن عطاء الله شاذلی سکندری]] و [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابوالفرج بن جوزی]] از آن جمله‌اند.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص8</ref>. | |||
مقدمه نویسنده مشتمل بر دو فصل است: در فصل اول گوشه‌ای از فضایل اولیاء، صالحین و فقراء و مساکین از قرآن کریم و اخبار و آثار گردآوری شده است. فصل دوم نیز در اثبات کرامات اولیاء نوشته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص10، ص32</ref> | مقدمه نویسنده مشتمل بر دو فصل است: در فصل اول گوشه‌ای از فضایل اولیاء، صالحین و فقراء و مساکین از قرآن کریم و اخبار و آثار گردآوری شده است. فصل دوم نیز در اثبات کرامات اولیاء نوشته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص10، ص32</ref> | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
در آخرین حکایت کتاب نیز از [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] چنین نقل شده که به مقابر بقیع برای زیارت دوستان داخل می‌شود و یک‌یک بر ایشان سلام کرده و اشعاری را خطاب به ایشان می‌خواند و پاسخ می‌شنود.<ref>ر.ک: همان، ص433</ref> | در آخرین حکایت کتاب نیز از [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] چنین نقل شده که به مقابر بقیع برای زیارت دوستان داخل می‌شود و یک‌یک بر ایشان سلام کرده و اشعاری را خطاب به ایشان می‌خواند و پاسخ می‌شنود.<ref>ر.ک: همان، ص433</ref> | ||
خاتمه کتاب نیز در دو فصل: فصل اول نوشته‌ای در رد کسانی است که صوفیه را انکار می‌کنند. فصل دوم نیز مشتمل بر عقاید مشایخ صوفیه، سه قصیده و صفات محمود و مذموم است .<ref>ر.ک: همان، ص434، ص452</ref> نویسنده در انتهای کتاب تذکر می‌دهد که شایسته نیست برخی خوارق عادات ذکر شده در کتاب انکار شود. | خاتمه کتاب نیز در دو فصل: فصل اول نوشته‌ای در رد کسانی است که صوفیه را انکار می‌کنند. فصل دوم نیز مشتمل بر عقاید مشایخ صوفیه، سه قصیده و صفات محمود و مذموم است.<ref>ر.ک: همان، ص434، ص452</ref> نویسنده در انتهای کتاب تذکر می‌دهد که شایسته نیست برخی خوارق عادات ذکر شده در کتاب انکار شود. | ||