۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''تنبيه الطلبة علی معاني الألفية'''، اثر سعید بن سلیمان کرامی سملالی سوسی (متوفی 882ق)، شرحی است مزجی بر الفيه ابن مالک (600-672ق) که آن نیز خود خلاصه‌ای است در 1002 بیت از کتاب منظوم دیگر ابن مالک به نام | '''تنبيه الطلبة علی معاني الألفية'''، اثر [[کرامی، سعید بن سلیمان|سعید بن سلیمان کرامی سملالی سوسی]] (متوفی 882ق)، شرحی است مزجی بر الفيه [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالک]] (600-672ق) که آن نیز خود خلاصه‌ای است در 1002 بیت از کتاب منظوم دیگر ابن مالک به نام «[[شرح القصيدة النونية|الكافية الشافية]]» در علم نحو و صرف عربی. | ||
شرح حاضر، با تحقیق خالد بن سعود بن فارس عصیمی منتشر شده است. | شرح حاضر، با تحقیق خالد بن سعود بن فارس عصیمی منتشر شده است. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
کتاب حاضر، دومین شرحی است که شارح بر کتاب الفیه نوشته است. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این شرح را می‌توان در امور زیر، خلاصه نمود: | کتاب حاضر، دومین شرحی است که شارح بر کتاب الفیه نوشته است. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این شرح را می‌توان در امور زیر، خلاصه نمود: | ||
# شارح در ترتیب ابواب و فصول و نیز در ذکر عناوین ابواب، دقیقا از ابن مالک، تبعیت نموده و عناوینی که ابن مالک، ترک نموده و بدان نپرداخته را رها کرده است؛ مانند: باب مثنی و جمع مذکر سالم و... | # شارح در ترتیب ابواب و فصول و نیز در ذکر عناوین ابواب، دقیقا از [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالک]]، تبعیت نموده و عناوینی که ابن مالک، ترک نموده و بدان نپرداخته را رها کرده است؛ مانند: باب مثنی و جمع مذکر سالم و... | ||
# وی مقدمه‌ای برای کتاب خود تهیه نکرده است تا از طریق آن بتوان رویکرد وی در شرح مطالب را مشخص کرد و روشی که دنبال کرده و هدفی که در پی آن بوده را به‌روشنی، دریافت. | # وی مقدمه‌ای برای کتاب خود تهیه نکرده است تا از طریق آن بتوان رویکرد وی در شرح مطالب را مشخص کرد و روشی که دنبال کرده و هدفی که در پی آن بوده را به‌روشنی، دریافت. | ||
# شارح حکم نحوی یا قاعده‌ای که هر بیت از ابیات الفیه، بر آن دلالت دارد را تبیین نموده است؛ به‌گونه‌ای که کلام او در بسیاری از مواقع، متضمن کلام ابن مالک است. | # شارح حکم نحوی یا قاعده‌ای که هر بیت از ابیات الفیه، بر آن دلالت دارد را تبیین نموده است؛ به‌گونه‌ای که کلام او در بسیاری از مواقع، متضمن کلام ابن مالک است. | ||