عاشورا و عدالت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۸۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ نوامبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR116265J1.jpg | عنوان = عاشورا و عدالت | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = حکیمی، محمدرضا (نویسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره =‏ | موضوع = حسين بن علی(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - احاديث |ناشر | ناشر = دلیل ما | مکان نش...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
عاشورا و عدالت، اثر محمدرضا حکیمی (1314-1400ش)، شماره بیست و یکم از مجموعه کتاب‌های «برگرفته از آثار» می‌باشد. این کتابچه کوچک دربردارنده دو مقاله حول موضوع عاشورا، عدالت و ساختار جامعه است.
'''عاشورا و عدالت'''، اثر [[حکیمی، محمدرضا|محمدرضا حکیمی]] (1314-1400ش)، شماره بیست و یکم از مجموعه کتاب‌های «برگرفته از آثار» می‌باشد. این کتابچه کوچک دربردارنده دو مقاله حول موضوع عاشورا، عدالت و ساختار جامعه است.
این کتاب که برگرفته از کتاب‌های «عاشورا مضلومیتی مضاعف» (قطع پالتویی) و جلد پنجم «ترجمه الحیات» می‌باشد، اولین بار در سال 1389، و در 44 صفحه خشتی به چاپ رسید.
این کتاب که برگرفته از کتاب‌های «عاشورا مضلومیتی مضاعف» (قطع پالتویی) و جلد پنجم «ترجمه الحیات» می‌باشد، اولین بار در سال 1389، و در 44 صفحه خشتی به چاپ رسید.


قرآن کریم، از خلافت یزد و امثال یزید نزده نیست، از شهادت حسین(ع)، زنده و باقی است؛ پس رسول خدا(ص) درست فرمود که «حسین منی و انا من حسین»<ref>اسفندیاری، محمد، ص؟؟؟</ref>... وجوب فیام در برابر هر باطلی، و یاری کردن هر حقی، تا بنای با عظمت دین بر سر پا بماند، و تعالیم آن، همه گیر گردد، و اخلاق آن انتشار یابد، درسی است که انقلاب حسینی به امت اسلام داد. آری، تاریخ باشکوه عاشورا به ما می آموزد که گزیدن بقای جاودانی حتی اگر با چشیدن مرگ همراه باشد بر زندگی در زیر یوغ بردگی، برتری دارد، و به پیشباز مرگ رفتن برای رهانیدن امت از چنگال جور و فجور ارزشی مقدس است؛ و ما برا بر آن وا می دارد که در صراط مستقیم فداکاری برای نجات دین راستین و مشعشع گام نهیم، و از سقط در مغاک خواری سر باز زنیم<ref>همان، ص19-20</ref>.
نویسنده معتقد است: قرآن کریم، از خلافت یزد و امثال یزید زنده نیست، از شهادت حسین(ع)، زنده و باقی است؛ پس رسول خدا(ص) درست فرمود که «حسین منی و انا من حسین»<ref>متن کتاب، ص6</ref>... وجوب قیام در برابر هر باطلی، و یاری کردن هر حقی، تا بنای باعظمت دین بر سر پا بماند، و تعالیم آن، همه گیر گردد، و اخلاق آن انتشار یابد، درسی است که انقلاب حسینی به امت اسلام داد. آری، تاریخ باشکوه عاشورا به ما می‌آموزد که گزیدن بقای جاودانی حتی اگر با چشیدن مرگ همراه باشد بر زندگی در زیر یوغ بردگی، برتری دارد، و به پیشباز مرگ رفتن برای رهانیدن امت از چنگال جور و فجور ارزشی مقدس است؛ و ما برا بر آن وا می‌دارد که در صراط مستقیم فداکاری برای نجات دین راستین و مشعشع گام نهیم، و از سقط در مغاک خواری سر باز زنیم<ref>همان، ص19-20</ref>.
نویسنده 20 هدف برای قیام عاشورایی برمی شمرد<ref>همان، ص20-22</ref>. که در این مجال نمی گنجد.
 
نویسنده 20 هدف برای قیام عاشورایی برمی شمرد<ref>همان، ص20-22</ref> که کسانی که مراسم عزاداری آن امام را برپا می‌دارند، لازم است که درباره این هدف‌های قرآنی حسینی عاشورایی بیشتر و شدیدتر از دیگران اهتمام ورزند، اهتمامی که خونهای عاشورا آن را برایشان واجب می‌دارد<ref>همان، ص23</ref>.
 
نویسنده در بخش دوم می‌گوید: طبق منطق عاشورا، امربه‌معروف و نهی از منکر، باید از بالاترین طبقات شروع شود، تا فساد از ریشه برافتد، و باید توانگرانی که قرآن می‌فرماید مایه فساند و به هیچ گونه در برابر اصلاحات تسلیم نمی شوند حتی در خود پیکره دولت - تکلیفشان با قرآن و عاشورا معلوم گردد، جامعه عاشورا، جامعه حسینی است نه یزیدی... و جامعه تکاثری، جامعه یزیدی است نه حسینی<ref>همان، ص37</ref>.


==پانویس ==
==پانویس ==