مولانا و حکایات نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین حکایت کتاب از دفتر اوّل مثنوی است با این عنوان «تعظیم نعت مصطفی علیه السّلام که مذکور بود در انجیل» که این حکایت اشارت و تأییدی قرآنی نیز دارد و در [[انجیل برنابا]] نیز قابل دیدن است. آخرین حکایت نیز که با شماره‌ی 44 مشخّص شده است گزارش مولانا از حادثه‌ی غدیر است و در واقع [[مولانا]] هم راوی غدیر است و هم در عبارتی هوشمندانه مخالفان ولایت [[امام علی (ع)]] را منافق می‌خواند. متن عنوان چنین است: «در تفسیر این خبر که مصطفی صلوات الله علیه فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» تا منافقان طعنه زدند که بس نبودش کی ما مطیعی و چاکری نمودیم او را چاکریِ کودکی خلم آلودمان هم می‌فرماید، الی آخره. که این روایت و حکایت نیز مربوط به اواخر دفتر ششم [[مثنوی]] است و بدین سان از آغاز [[مثنوی]] تا انتهای [[مثنوی]] این علاقه و عشق و ارادت حضوری فعّال دارد.