۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '<references/>') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''الهیات از کتاب شفا'''، بخش الهیات کتاب شفای [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|شیخ‌الرئیس ابن‌سینا]] | |||
{{کاربردهای دیگر| الشفاء (ابهام زدایی)}} | |||
'''الهیات از کتاب شفا'''، بخش الهیات کتاب شفای [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|شیخ‌الرئیس ابن‌سینا]]ست که به قلم [[دادجو، ابراهیم|ابراهیم دادجو]] ویرایش و به فارسی ترجمه شده است. کتاب شفا از چهار قسمت اصلی منطق و طبیعیات و ریاضیات و الهیات تشکیل می‌شود. | |||
الهیات مشتمل بر بخش (فن) سیزدهم این کتاب است که خود حاوی ده مقاله و هر مقاله مشتمل بر فصولی است<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، صفحات یک و دو</ref>. این اثر به جهت اهمیتش، از زمان شیخ تا به امروز مورد مطالعه، تحقیق و تدریس قرار گرفته است. | |||
برخی، کتاب شفا را به‌عنوان شاهکار مشایی [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] (متوفی 428ق) دانسته و آن را مفصل‌ترین دایرة‌المعارف علمی می‌شمارند که در میان همه زبان‌های عالم، به دست یک نفر نوشته شده است. شگفت آنکه گفته‌اند وی بخش طبیعیات و الهیات شفا را تنها در مدت بیست روز در اصفهان نوشته است. قلم [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] در الهیات شفا بسیار سنگین است و عبارت‌های آن بسیار مغلق و پیچیده است. به‌طورکلی روش نویسندگی عربی [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] در نخستین آثارش دشوار است و یکدست نیست؛ تنها در مدت اقامت دراز در اصفهان بود که چون نوشته‌های وی مورد انتقاد کارشناسان در ادبیات قرار گرفت، به تحصیل زبان ادبی عربی پرداخت و روش نویسندگی او صیقل خورد و کامل شد. کتاب‌هایی که پس‌ازاین دوره از زندگی تألیف کرده است-مخصوصاً «الإشارات و التنبيهات» گواه بر این تغییر است<ref>ر.ک: غرویان، محسن، ص53</ref>. | برخی، کتاب شفا را به‌عنوان شاهکار مشایی [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] (متوفی 428ق) دانسته و آن را مفصل‌ترین دایرة‌المعارف علمی می‌شمارند که در میان همه زبان‌های عالم، به دست یک نفر نوشته شده است. شگفت آنکه گفته‌اند وی بخش طبیعیات و الهیات شفا را تنها در مدت بیست روز در اصفهان نوشته است. قلم [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] در الهیات شفا بسیار سنگین است و عبارت‌های آن بسیار مغلق و پیچیده است. به‌طورکلی روش نویسندگی عربی [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] در نخستین آثارش دشوار است و یکدست نیست؛ تنها در مدت اقامت دراز در اصفهان بود که چون نوشته‌های وی مورد انتقاد کارشناسان در ادبیات قرار گرفت، به تحصیل زبان ادبی عربی پرداخت و روش نویسندگی او صیقل خورد و کامل شد. کتاب‌هایی که پس‌ازاین دوره از زندگی تألیف کرده است-مخصوصاً «الإشارات و التنبيهات» گواه بر این تغییر است<ref>ر.ک: غرویان، محسن، ص53</ref>. | ||