المعجم المفصل فی شواهد النحو الشعریة: تفاوت میان نسخه‌ها

شواهد شعری بخش مهمی از میراث زبان -بویژه مبحث نحو- شمرده می‌شود به گونه‌ای که بر اساس آن‌ها قاعده‌های نحو عربی ساخته گردیده و نحویان با مذهب‌های گوناگونی که در این دانش دارند، دیدگاه‌هایشان را پیرامون همین شواهد شعری مطرح می‌کنند و همین‌ها بخش مهمی از میراث ادبی و تمدنی عرب را شکل می‌دهند. بدیع امین در مقدمه‌اش به دو فرهنگ‌نامه از محمد هارون -معجم الشواهد الشعریه- و از حنا جمیل حداد –معجم شواهد النحو الشعریه- اشاره کرده و کاستی‌های آن دو را برشمرده است سپس از ویژگی‌های فرهنگ‌نامه خودش می‌گوید.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 5</ref>‏

رویکرد مصنف در ترتیب شواهد این‌گونه است که کتابش را به سه بخش تقسیم نموده است؛ نخستین بخش را ویژۀ اشعاری که در بحر رجز سروده نشده‌اند، قرار داده است. بخش دوم را ویژۀ بحر رجز گردانده است و نیمه‌بیت‌ها را در بخش سوم گنجانده است.<ref>ر.ک: همان، ص 6</ref>‏    

وی شواهد شعری بخش نخست و دوم را بر حسب رویّ در ابواب و مطابق حروف هجاء مرتب کرده و هر بابی را به چهار فصل بخش نموده است. نخستین فصل را ویژۀ حرف ساکن قرار داده و بخش دوم، سوم و چهارم را به ترتیب، برای حرف‌های مفتوح، مضموم و مکسور تعریف کرده است. سپس، شواهد شعری هر فصل را به حسب حرفی که پیش از قافیه آمده باشد رتبه‌بندی کرده است. همچنین، وی همزه، حرف مشدد و الف ممدود را جایگاه ویژه‌ای در ترتیبشان داده است. روش او در دسترسی به شاهدها به ترتیب، بر اساس بحر شعر، گویندۀ آن و دیوان شاعر است. مضمون نحوی شعر نیز کوتاه بیان شده است. از شرح معنا و واژه‌های دشوار -مگر کمی از آن‌ها- پرهیز شده است.<ref>ر.ک: همان، ص 7</ref>‏    

[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]