۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبي‌سعيد (امیرکبیر) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۴۶
، ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR31542J1.jpg | عنوان =أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبي...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[محمد بن منور]] (نویسنده) | [[محمد بن منور]] (نویسنده) | ||
[[صفا، ذبيح الله]] (گردآورنده) | [[صفا، ذبيح الله]] (گردآورنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسي | | زبان = فارسي | ||
| کد کنگره =/الف2م3 / 278/8 BP | | کد کنگره =/الف2م3 / 278/8 BP | ||
| موضوع = ابو سعيد ابو الخير، 357 - 440ق. | | موضوع = ابو سعيد ابو الخير، 357 - 440ق. | ||
تصوف | |||
نثر فارسي - قرن 6ق. | |||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = امير کبير | | ناشر = امير کبير | ||
| مکان نشر =ايران - تهران | | مکان نشر =ايران - تهران | ||
| سال نشر = 1361ش. | | سال نشر = 1361ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE31542AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE31542AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = پنجم | | چاپ = پنجم | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبي سعيد''' | '''أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبي سعيد''' اثر محمد بن منور میهنی نوه ابوسعید ابی الخیر است و در موضوع احوال و اخبار و اقوال و کرامات جد خویش از مجموعه روایات و اطلاعاتی که در این باره داشتند، گردآورده است. | ||
این کتاب از امهات کتب ادبی فارسی و ازجمله آثار استادانه زبان ماست. روانی انشاء و انسجام عبارات و رعایت تام و تمام موازین فصاحت و بلاغت در این کتاب بحد اعلای خود رسیده است و با آنکه کتاب در نیمه دوم قرن ششم، یعنی در دوره استیلای سبک مصنوع نثر فارسی نگارش یافته، به هیچ روی اثری از آثار تصنع، بجز در مقدمه آن، مشهود نیست. | |||
کوتاهی جمله‌ها و تمامی آنها و بکار رفتن کلمات و ترکیبات اصیل پارسی در همه جای این کتاب به‌چشم می‌آید و سرگذشتها و وقایع با چنان مهارت حکایت شده است که گیرندگی خاص آنها خواننده را همواره مجذوب نگاه می‌دارد. | |||
کلمات و ترکیبات عربی، مگر در مقدمه کتاب، بسیار کم و از مقوله کلمات و ترکیبات رایج زبان فارسی است. | |||
چنانکه در متن کتاب مشاهده می‌شود، اسرار التوحید بر سه باب تقسیم شده است: باب اول در ابتدا حالت شیخ ابوسعید و باب دوم در وسط حالت و باب سوم در انتهای حالت او، و در هر سه باب خاصه در باب دوم کتاب بسیاری از اقوال ابوسعید و اشعاری که بر زبان او رفته بود، نقل شده است. | |||
اهمیت این قسمتهای اخیر و همچنین آنچه از نامه‌های شیخ درکتاب آمده، در آن است که نمونه‌های خوبی از زبان پارسی دری و نظم و نثر آن در ابتدای قرن پنجم به ما می‌دهد تا از لحاظ تحقیق در تاریخ تحول زبان و شعر و نثر پارسی مورد مطالعه قرار دهیم، و نیز چون در سراسر کتاب از زندگی خصوصی مردمی از طبقات گوناگون در پایان قرن چهارم و آغاز قرن پنجم هجری، سخن رفته است، از باب مطالعه در تاریخ اجتماعی مشرق ایران در آن روزگار و همچنین از حیث تحقیق در تاریخ تصوف، نیز اثر سودمند ارزنده‌ای است. | |||