قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
}}
}}
   
   
'''قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی'''، اثر سید قطب‌الدین محمد نی‌ریزی شیرازی با ترجمه، تصحیح و تعلیق محمدرضا ذاکر عباسعلی، پیرامون عشق پروردگار است.
'''قصیده عشقیه در حقیقت عشق الهی'''، اثر [[نیریزی، سید قطب‌الدین محمد|سید قطب‌الدین محمد نی‌ریزی شیرازی]] با ترجمه، تصحیح و تعلیق [[ذاکر عباسعلی، محمدرضا|محمدرضا ذاکر عباسعلی]]، پیرامون عشق پروردگار است.


قصیده عشقیه، مجموعه منظومی است که به مشرب عرفای ربانی در بیان اطوار حقیقت عشق و اشراق انوار آن در قلوب عاشقان و عارفان سروده شده است و مشتمل بر سه بخش اساسیِ ترجمه غزل عطار، قصیده عشقیه و صفیر العارفین است که به هر سه، قصیده عشقیه گفته می‌شود. ترجمه غزل عطار از بیت 1 تا 12 می‌باشد که حدود سال 1115ق، سید قطب‌الدین در برخورد و توجه به غزل معروف شیخ فریدالدین عطار نیشابوری با مطلع:
قصیده عشقیه، مجموعه منظومی است که به مشرب عرفای ربانی در بیان اطوار حقیقت عشق و اشراق انوار آن در قلوب عاشقان و عارفان سروده شده است و مشتمل بر سه بخش اساسیِ ترجمه غزل عطار، قصیده عشقیه و صفیر العارفین است که به هر سه، قصیده عشقیه گفته می‌شود. ترجمه غزل [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] از بیت 1 تا 12 می‌باشد که حدود سال 1115ق، سید قطب‌الدین در برخورد و توجه به غزل معروف شیخ [[عطار، محمد بن ابراهیم|فریدالدین عطار نیشابوری]] با مطلع:


'''ز سگان کویت ای جان که دهد مرا نشانی'''
'''ز سگان کویت ای جان که دهد مرا نشانی'''
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش