۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب'
جز (جایگزینی متن - 'ابن بشكوال' به 'ابن بشكوال') |
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
«ابن ابى‌زَمَنَيْن، ابوعبدالله محمد بن عبد الله بن عيسى بن محمدابراهيم مُرّى»، (324 - 399ق)، فقيه مالكى، محدّث، واعظ، اديب و شاعر اندلسى است كه در البيره زاده شد. [[ابن بشکوال، خلف بن عبد الملک|ابن بشكوال]] (458/2)، تبار او را از تَنَس (شهرى در الجزاير امروزى) و قاضى عياض (672/4)، از ناحيه عَدْوه (منطقه‌اى در مغرب) از قبيله نَفْزَه دانسته است. او نمى‌دانست كه چرا خاندانش به ابن ابى‌زمنين شهرت يافته‌اند و دراين باره مى‌گفت: به سبب هيبتى كه از پدر بر دل داشتم، جرأت اين پرسش را بر خود ندادم. | «ابن ابى‌زَمَنَيْن، ابوعبدالله محمد بن عبد الله بن عيسى بن محمدابراهيم مُرّى»، (324 - 399ق)، فقيه مالكى، محدّث، واعظ، اديب و شاعر اندلسى است كه در البيره زاده شد. [[ابن بشکوال، خلف بن عبد الملک|ابن بشكوال]] (458/2)، تبار او را از تَنَس (شهرى در الجزاير امروزى) و قاضى عياض (672/4)، از ناحيه عَدْوه (منطقه‌اى در مغرب) از قبيله نَفْزَه دانسته است. او نمى‌دانست كه چرا خاندانش به ابن ابى‌زمنين شهرت يافته‌اند و دراين باره مى‌گفت: به سبب هيبتى كه از پدر بر دل داشتم، جرأت اين پرسش را بر خود ندادم. | ||
وى ظاهراً در آغاز حيات علمى خود، فقه و حديث را نزد پدرش كه فقيه بود، فراگرفت، سپس به قُرطبه سفر كرد و در آنجا سُكنى گزيد و با كسب محضر اساتيد آن سامان، يكى از بزرگان قُرطبه شد و كلام او مورد وثوق عام و خاص گرديد. او در فقه مالكى، صاحب فتوا بود و آوازه | وى ظاهراً در آغاز حيات علمى خود، فقه و حديث را نزد پدرش كه فقيه بود، فراگرفت، سپس به قُرطبه سفر كرد و در آنجا سُكنى گزيد و با كسب محضر اساتيد آن سامان، يكى از بزرگان قُرطبه شد و كلام او مورد وثوق عام و خاص گرديد. او در فقه مالكى، صاحب فتوا بود و آوازه کتاب‌هايش مانند المنتخب در زمان حيات او همه جا پيچيد. ابن ابى‌زمنين، عالمى وارسته و در تهذيب خود كوشا و دقيق بود و شهرت او بيشتر به سبب تأليفاتش در باب وعظ، زهد و اخبار نيكان است. او از سلطان دورى مى‌گزيد و در وعظ از چنان بيان شيوا و مؤثرى برخوردار بود كه قلب‌ها را به‌سوى خود جذب مى‌كرد. | ||
ابن ابى‌زمنين در بجّانه از سعيد بن فحلون حديث شنيد و مختصر ابن عبد الحكم و نيز چند حديث را بر او خواند و عموم روايات سعيد بن فحلون را از طريق پدرش عبد الله بن عيسى فراگرفته بود. علاوه بر اين وى در قرطبه از محمد بن معاويه قرشى، اسحاق بن ابراهيم، احمد بن مطرف، احمد بن شامه، وهب بن مسره، ابن جزّار قروى، ابان بن عيسى بن محمد، احمد بن حزم، ابن احمر، احمد بن عطار، محمد بن قاسم بن هلال و ديگران حديث شنيد و نزد ابوابراهيم و اسحاق طليطلى فقه آموخت. | ابن ابى‌زمنين در بجّانه از سعيد بن فحلون حديث شنيد و مختصر ابن عبد الحكم و نيز چند حديث را بر او خواند و عموم روايات سعيد بن فحلون را از طريق پدرش عبد الله بن عيسى فراگرفته بود. علاوه بر اين وى در قرطبه از محمد بن معاويه قرشى، اسحاق بن ابراهيم، احمد بن مطرف، احمد بن شامه، وهب بن مسره، ابن جزّار قروى، ابان بن عيسى بن محمد، احمد بن حزم، ابن احمر، احمد بن عطار، محمد بن قاسم بن هلال و ديگران حديث شنيد و نزد ابوابراهيم و اسحاق طليطلى فقه آموخت. | ||