۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
او از همان نوجوانی طبع شعر داشت و به پیشنهاد مرحوم سودائی «لمعه» تخلّص نمود. در سن ۱۴ سالگی با تشویق استادش به اصفهان آمد و در مدرسه میرزا حسین بیدآباد ساکن شده و به تحصیل پرداخت. مقدّمات عربی و فنون ادب را نزد میرزا یحیی مدرّس اصفهانی، فقه را نزد آخوند ملّا عبدالکریم گزی، اصول را نزد سیّد محمّدباقر درچه‌ای و حکمت را نزد جهانگیرخان قشقائی و آخوند ملّامحمّد کاشانی فرا گرفت و به پیشنهاد استادش میرزا یحیی تخلّص خود را به «وحید» تغییر داد. | او از همان نوجوانی طبع شعر داشت و به پیشنهاد مرحوم سودائی «لمعه» تخلّص نمود. در سن ۱۴ سالگی با تشویق استادش به اصفهان آمد و در مدرسه میرزا حسین بیدآباد ساکن شده و به تحصیل پرداخت. مقدّمات عربی و فنون ادب را نزد میرزا یحیی مدرّس اصفهانی، فقه را نزد آخوند ملّا عبدالکریم گزی، اصول را نزد سیّد محمّدباقر درچه‌ای و حکمت را نزد جهانگیرخان قشقائی و آخوند ملّامحمّد کاشانی فرا گرفت و به پیشنهاد استادش میرزا یحیی تخلّص خود را به «وحید» تغییر داد. | ||
پس از وقوع انقلاب مشروطه و سپس جنگ جهانی اول در شمار مبارزان مشروطه‌خواه درآمد و با سرودن چکامه‌های وطنی تبحّر خود را | پس از وقوع انقلاب مشروطه و سپس جنگ جهانی اول در شمار مبارزان مشروطه‌خواه درآمد و با سرودن چکامه‌های وطنی تبحّر خود را در شعرسرائی نشان داد. جز آن او در انواع شعر دست داشت و به خصوص در شعر کهن فارسی صاحب سبک بود. وی پس از انقلاب مشروطه از کار در سیاست و اجتماع خود را برحذر می‌داشت. او علوم ادبی را به سبک قدیم و به خوبی فرا گرفته بود و در فن معانی بیان، عروض، نقد شعر و ادبیات عرب استادی برجسته شد. به طوری که در برخی شماره‌های مجله ارمغان آثاری از ادیبان و شاعران برجسته عرب را به شعر فارسی درآورد. فعالیت‌های مطبوعاتی وحید با نشریاتی که خود او مقارن با انقلاب مشروطه در اصفهان تأسیس کرده بود آغاز شد. این روزنامه‌ها به نام‌های پروانه، زاینده رود، درفش کاویان و چند نام دیگر هر یک مدتی کوتاه منتشر شدند و وحید آثار خود را در آن‌ها به چاپ می‌رساند. | ||
== وفات == | == وفات == | ||