دیوان حسن کاشی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خـ' به 'خ'
جز (جایگزینی متن - 'عـ' به 'ع')
جز (جایگزینی متن - 'خـ' به 'خ')
خط ۳۸: خط ۳۸:
در بخشی از مقدمه‌ای که حسن عاطفی بر اثر نوشته در توصیف این اثر می‌خوانیم: دیوان مولانا [[کاشی، حسن|حسن کاشی]] مجموعه‌ای است شناخته‌شده از مناقب و مدایح علی(ع) و ائمه اطهار(ع) که سروده وی است و در آن تردیدی نیست. مگر آنکه اشعار مشابه دیگران به دیوان شاعر راه یافته باشد و یا امکان آن نیز وجود دارد که مدایح دیگری هم بوده، که به هنگام فراهم‌سازی دیوان از قلم افتاده باشد<ref>ر.ک: مقدمه حسن عاطفی، ص49</ref>.  
در بخشی از مقدمه‌ای که حسن عاطفی بر اثر نوشته در توصیف این اثر می‌خوانیم: دیوان مولانا [[کاشی، حسن|حسن کاشی]] مجموعه‌ای است شناخته‌شده از مناقب و مدایح علی(ع) و ائمه اطهار(ع) که سروده وی است و در آن تردیدی نیست. مگر آنکه اشعار مشابه دیگران به دیوان شاعر راه یافته باشد و یا امکان آن نیز وجود دارد که مدایح دیگری هم بوده، که به هنگام فراهم‌سازی دیوان از قلم افتاده باشد<ref>ر.ک: مقدمه حسن عاطفی، ص49</ref>.  


با وجود غلبه شاعران اهل تسنن در قرن هفتم و هشتم هجری‌، شعر‌ شیعی‌ و مدح و منقبت امامان شیعه(ع) مورد عنایت برخی از‌ شاعران‌، از جمله [[کاشی، حسن|حسن کاشی]] بوده است. وی با وجود گرمی بازار مدح و ستایش پادشاهان و امیران، صرفا به ستایش رسول‌ اکرم‌(ص) و اهـل‌ بیت ایشان، به‌ویژه امیرالمؤمنین، حضرت علی(ع) پرداخته است. او با‌ بهره‌گیری از طبع نیرومند و به‌کار بردن صور خیال و ترکیبات زبانی خاص و زیبا، به مهم‌ترین مضامین‌ شیعی‌، در‌ اشعار خـویش توجه نموده که شعر وی را به‌مثابه ابزار‌ و رسانه‌‌ای قوی برای ترویج و تبلیغ مذهب تشیع درآورده است. با نظر به این امر، در‌ بررسی‌ مضامین‌ شیعی در اشعار [[کاشی، حسن|حسن کاشی]] به این نکته دست می‌یابیم که وی‌ در‌ عرصه شعر شیعی بسیار قدرتمندانه عمل کرده و می‌توان او را از دیـدگاه حجم گسترده سروده‌هایش‌، بزرگ‌ترین‌ شاعر شیعی قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری قلمداد کرد. از نظر هنر شاعری‌ نیز‌ گرچه همپای بزرگان نامدار شعر فارسی قرار نمی‌گیرد، اما زبانی روان، فصیح‌ و توانا‌ دارد‌. اشعار او سرشار از تصاویر شعری است؛ تصویرهایی که در خدمت مذهب و اعتقاد شاعر‌ قرار‌ دارد. شعر او پـر از تلمیح است و ایـن تلمیحات یکی از ویژگی‌های‌ بارز‌ سبکی‌ در شعر اوست. از نظر محتوایی، اشعار کاشی مجموعه‌ای از اعتقادات کلامی است که‌ با‌ پشتوانه احادیث نبوی و استدلال‌های عقلی و نقلی، شاعر را در ترویج مذهب‌ شیعه‌ و عقیده‌ استوار خویش یاری کرده است. طبعا چنین موضوعی بیشتر از هر چیز، از قرآن‌ و حدیث‌ مایه‌ گـرفته است<ref>ر.ک: مهرآوران، محمود؛ نعمتی، فرج‌الله، ص138-139</ref>.
با وجود غلبه شاعران اهل تسنن در قرن هفتم و هشتم هجری‌، شعر‌ شیعی‌ و مدح و منقبت امامان شیعه(ع) مورد عنایت برخی از‌ شاعران‌، از جمله [[کاشی، حسن|حسن کاشی]] بوده است. وی با وجود گرمی بازار مدح و ستایش پادشاهان و امیران، صرفا به ستایش رسول‌ اکرم‌(ص) و اهـل‌ بیت ایشان، به‌ویژه امیرالمؤمنین، حضرت علی(ع) پرداخته است. او با‌ بهره‌گیری از طبع نیرومند و به‌کار بردن صور خیال و ترکیبات زبانی خاص و زیبا، به مهم‌ترین مضامین‌ شیعی‌، در‌ اشعار خویش توجه نموده که شعر وی را به‌مثابه ابزار‌ و رسانه‌‌ای قوی برای ترویج و تبلیغ مذهب تشیع درآورده است. با نظر به این امر، در‌ بررسی‌ مضامین‌ شیعی در اشعار [[کاشی، حسن|حسن کاشی]] به این نکته دست می‌یابیم که وی‌ در‌ عرصه شعر شیعی بسیار قدرتمندانه عمل کرده و می‌توان او را از دیـدگاه حجم گسترده سروده‌هایش‌، بزرگ‌ترین‌ شاعر شیعی قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری قلمداد کرد. از نظر هنر شاعری‌ نیز‌ گرچه همپای بزرگان نامدار شعر فارسی قرار نمی‌گیرد، اما زبانی روان، فصیح‌ و توانا‌ دارد‌. اشعار او سرشار از تصاویر شعری است؛ تصویرهایی که در خدمت مذهب و اعتقاد شاعر‌ قرار‌ دارد. شعر او پـر از تلمیح است و ایـن تلمیحات یکی از ویژگی‌های‌ بارز‌ سبکی‌ در شعر اوست. از نظر محتوایی، اشعار کاشی مجموعه‌ای از اعتقادات کلامی است که‌ با‌ پشتوانه احادیث نبوی و استدلال‌های عقلی و نقلی، شاعر را در ترویج مذهب‌ شیعه‌ و عقیده‌ استوار خویش یاری کرده است. طبعا چنین موضوعی بیشتر از هر چیز، از قرآن‌ و حدیث‌ مایه‌ گـرفته است<ref>ر.ک: مهرآوران، محمود؛ نعمتی، فرج‌الله، ص138-139</ref>.


===مضامین شیعی در اشعار حسن کاشی‌===
===مضامین شیعی در اشعار حسن کاشی‌===
خط ۵۰: خط ۵۰:
#:'''ز تاج‌دار«لعمرك » جدا مکن‌ تو‌ علی‌ را'''
#:'''ز تاج‌دار«لعمرك » جدا مکن‌ تو‌ علی‌ را'''
#:که حق اوست ز بعد نبی نیابت احمد
#:که حق اوست ز بعد نبی نیابت احمد
#:'''جدا کند ز بهشت برین خـدای مر او را'''
#:'''جدا کند ز بهشت برین خدای مر او را'''
#:که او ز جهل، علی را‌ جدا‌ کند‌ ز محمد
#:که او ز جهل، علی را‌ جدا‌ کند‌ ز محمد
#:'''چه اختلاف کنی با شهی که در‌ صفت‌ او'''
#:'''چه اختلاف کنی با شهی که در‌ صفت‌ او'''
خط ۵۷: خط ۵۷:
#:به اتفـاق دو‌ عالم‌ گــزین‌ سید اوحـد'''<ref>ر.ک: همان، ص125</ref>.'''
#:به اتفـاق دو‌ عالم‌ گــزین‌ سید اوحـد'''<ref>ر.ک: همان، ص125</ref>.'''
# مدح و منقبت امام علی و ائمه معصوم‌(ع):
# مدح و منقبت امام علی و ائمه معصوم‌(ع):
#:'''زانکه هم‌نفس پیمبر بود از آن دادش خــدای'''
#:'''زانکه هم‌نفس پیمبر بود از آن دادش خـدای'''
#:پاره‌ای از‌ نفس پیغمبر ورا جفت گـزین
#:پاره‌ای از‌ نفس پیغمبر ورا جفت گـزین
#:'''گوهر دریای عصمت، فاطمه، کز رتبتش'''
#:'''گوهر دریای عصمت، فاطمه، کز رتبتش'''
خط ۶۹: خط ۶۹:
#:گر در سحاب دیده تو را قطـره‌ای نم‌ است
#:گر در سحاب دیده تو را قطـره‌ای نم‌ است
#:'''از نـاودان دیــده کعبه در ایـن عزا'''
#:'''از نـاودان دیــده کعبه در ایـن عزا'''
#:بر روی خـاک مکه همه‌ آب‌ زمزم‌ است'''<ref>ر.ک: همان، ص125-126</ref>.'''
#:بر روی خاک مکه همه‌ آب‌ زمزم‌ است'''<ref>ر.ک: همان، ص125-126</ref>.'''
# تولی و تبری:
# تولی و تبری:
#:'''بیم صراط و موقف حشرش کجا‌ بود؟'''
#:'''بیم صراط و موقف حشرش کجا‌ بود؟'''
خط ۷۶: خط ۷۶:
#:کز دوستی‌اش بر‌ ورق‌ دل‌ نگـار کـرد'''<ref>ر.ک: همان، ص126</ref>.'''
#:کز دوستی‌اش بر‌ ورق‌ دل‌ نگـار کـرد'''<ref>ر.ک: همان، ص126</ref>.'''
# شفاعت:
# شفاعت:
'''عذر‌ این مشتی گنهکاران‌ امت را بخـواه'''
'''عذر‌ این مشتی گنهکاران‌ امت را بخواه'''
چون شفیع جرم مایی، یا علی موسی الرضـا'''<ref>ر.ک: همان، ص126-127</ref>.'''
چون شفیع جرم مایی، یا علی موسی الرضـا'''<ref>ر.ک: همان، ص126-127</ref>.'''


۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش