۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف'
جز (جایگزینی متن - 'نـ' به 'ن') |
جز (جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
مبنای کار مفسّر در این تفسیر تکیه بر روایات منقول از رسول خدا و دیگر معصومان(ع) است؛ ازاین‌رو متعهّد به ذکر تمام آیات شریفه قـرآنی و تفسیر کـلمه‌به‌کلمه نیست، بلکه هرآنچه را دارای تفسیر روایی است می‌نویسد. هرگاه چندین روایت بیاورد با حروف ابجد «ا ب ج د» شماره‌گذاری می‌کند. سند حدیث را هیچ‌گاه نمی‌نویسد، بلکه تنها به نام معصوم مرویّ‌عـنه اکتفا می‌کند. بیشتر در آغاز تفسیر آیه، به ذکر نام کتاب مأخذ می‌پردازد؛ مانند «صافیان» «صوافی» و جز اینها. به‌طور کلّی بنای مفسّر بر پرهیز از تطویل است. | مبنای کار مفسّر در این تفسیر تکیه بر روایات منقول از رسول خدا و دیگر معصومان(ع) است؛ ازاین‌رو متعهّد به ذکر تمام آیات شریفه قـرآنی و تفسیر کـلمه‌به‌کلمه نیست، بلکه هرآنچه را دارای تفسیر روایی است می‌نویسد. هرگاه چندین روایت بیاورد با حروف ابجد «ا ب ج د» شماره‌گذاری می‌کند. سند حدیث را هیچ‌گاه نمی‌نویسد، بلکه تنها به نام معصوم مرویّ‌عـنه اکتفا می‌کند. بیشتر در آغاز تفسیر آیه، به ذکر نام کتاب مأخذ می‌پردازد؛ مانند «صافیان» «صوافی» و جز اینها. به‌طور کلّی بنای مفسّر بر پرهیز از تطویل است. | ||
این اسـلوب | این اسـلوب فعلی کـتاب است، امّا در حقیقت این تفسیر شریف برگرفته از تفاسیر سه‌گانه استاد اسـتادش مرحوم فیض کاشانی بوده و مقصودش از «صافیان» دو کتاب «صافی» و «أصفی» و از «صوافی» آن دو و «مصفّی» است. پس نویسنده با این کار در نخستین قدم، جمع میان روایات موجود در سه تفسیر مرحوم فیض و گزینش بسیار عالمانه و معتبر از آنها کرده است. | ||
این مفسّر، در سراسر کتابش در حواشی صفحات یا در زیر و بالای سطر، توضیحات ادبی و لغـوی و جـز اینها نوشته است و بدون استثنا همه را به کلمه «منه» ختم کرده است. ناگفته نگذاریم که یکی از امتیازات مهمّ این تفسیر، در این است که مؤلّف نسخه‌‌ای از تفسیر اخیر مرحوم فیض را که نامش «المصفّی» اسـت در دسـت داشته و در سراسر کتاب از آن نقل می‌کند. هرچند گویا نسخه‌‌ای از آن تفسیر شریف در فهرست‌ها نشان داده نشده. تفسیرهای روایی قرن 11 و 21 همگی بسیار مغتنم و عزیز هـستند؛ به‌خصوص تفاسیر سه‌گانه مرحوم فیض که از اعتبار والایی برخوردارند.<ref>ر.ک: روضاتی، سید محمدعلی، علامه حویزی و تفسیر صوافی الصافی، ص166-167</ref> | این مفسّر، در سراسر کتابش در حواشی صفحات یا در زیر و بالای سطر، توضیحات ادبی و لغـوی و جـز اینها نوشته است و بدون استثنا همه را به کلمه «منه» ختم کرده است. ناگفته نگذاریم که یکی از امتیازات مهمّ این تفسیر، در این است که مؤلّف نسخه‌‌ای از تفسیر اخیر مرحوم فیض را که نامش «المصفّی» اسـت در دسـت داشته و در سراسر کتاب از آن نقل می‌کند. هرچند گویا نسخه‌‌ای از آن تفسیر شریف در فهرست‌ها نشان داده نشده. تفسیرهای روایی قرن 11 و 21 همگی بسیار مغتنم و عزیز هـستند؛ به‌خصوص تفاسیر سه‌گانه مرحوم فیض که از اعتبار والایی برخوردارند.<ref>ر.ک: روضاتی، سید محمدعلی، علامه حویزی و تفسیر صوافی الصافی، ص166-167</ref> | ||