المفسرون بين التأويل والإثبات في آيات الصفات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''المفسرون بین التاویل و الاثبات فی آیات الصفات''' نوشته محمد بن عبد الرحمن مغراوی (معاصر) است. این اثر درحوزه علوم قرآن و تفسیر به نگارش درآمده و روشی سلفی دارد.  

اثریاد شده به بررسی دیدگاه‌های تفسیری دو رویکرد تفسیری تاویل‌گرا و ظاهرگرا در خصوص آیات صفات خداوند پرداخته است. <ref> مقدمه، ص 2</ref> نویسنده هدف خود را از نگارش این کتاب نقد رویکرد تاویل‌¬گرایانه برخی از مذاهب کلامی در تبیین صفات خداوند و همچنین دفاع از رویکرد ظاهرگرایانه سلفیه و ترجیح آن بر سایر رویکردها دانسته است. وی در این راستا نخست به معرفی جریان سلفیه و واکاوی اصول فکری آنان پرداخته و در ادامه روش این جریان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات الهی مورد توجه قرار داده است. <ref> ر.ک: همان، ص 4</ref>

نویسنده در فراینده معرفی رویکرد تاویل‌گرای صفات الهی دیدگاه جریانهای فکری غیر سلفی را مورد بررسی قرار داده است. او پس از برشمردن ویژگی‌های علمی مفسران برخی از جریان¬های فکری روش تاویل‌گرایانه آنان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات خداوند مورد نقد قرار داده است. تکیه این اثر در نقد رویکرد تاویلی صفات الهی بیشتر بر ابن قیم است.  این اثر تفسیر قرطبی را عنوان نمونه¬‌ای از تفسیرهای تاویل‌گرا در تبیین صفات الهی مورد بررسی جامع قرار داده و به نقد کشیده است. در مواردی نیز به کتاب دیگر او شرح الاسماء الحسنی فی الصفات العلا استناد کرده است . <ref> ر.ک: همان، ص 5</ref>

نظم و هماهنگی موجود میان مطالب و مباحث مطرح شده در بخش‌های مختلف کتاب و همچنین وجود مطالب ارزشمند پیرامون باورهای کلامی مذاهب مختلف را می توان از ویژگی‌های این اثر به شمار آورد<ref> مقدمه ص 45</ref>.

<references/>