۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''روائع التفسير؛ تفسير ابن رجب الحنبلي،''' اثر [[ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد|ابوالفرج عبدالرحمن بن رجب حنبلی]]، تفسیر قرآن مأثور (قرآن به قرآن و قرآن به سنت) می‌باشد با تحقیق [[ابو معاذ، طارق بن عوض الله|ابومعاذ طارق بن عوض‌الله بن محمد]]. | |||
محقق در مقدمه خود، اهمیت کتاب حاضر را در این امور دانسته: تأویلات بدیع و تفسیرهای نیکوی آن و نیز علاقه و اهتمام ویژه [[ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد|ابن رجب]] به اینکه قرآن را در چارچوب آنچه سزاوار است قرآن با آن تفسیر شود، تفسیر نموده است؛ درحالی‌که او عالمی بااطلاعات وسیع بوده و می‌توانسته در خارج از آن چارچوب مباحث زیادی را مطرح نماید. وی بااین‌وجود و باآنکه اطلاعات وسیعی مخصوصا پیرامون مکاتب تفسیری داشته، اما به تفسیر قرآن به مأثور اکتفا نموده و در این رابطه فقط از قرآن، سنت صحیح و اقوال صحابه و تابعین و ائمه متبوع آنها، در تفسیر قرآن، بهره برده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7</ref>. | |||
ویژگی تفسیری [[ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد|ابن رجب]] چنین است که در تفسیر آیات قرآن، ابتدا به خود قرآن مراجعه نموده و در صورت نیافتن مطلبی در تفسیر آن آیه، به روایات صحیح نبوی و پس از آن، به اقوال صحابه رجوع نموده و بر طبق همین سلسله مراتب، عمل نموده است. زمانی که وی تفسیری برای آیات، از قرآن، سنت و صحابه، نیافته، از اقوال تابعینی همچون [[قرشی مخزومی، مجاهد بن جبر|مجاهد بن جبر]]، [[سعید بن جبیر]]، عکرمه مولی ابن عباس، عطاء بن ابی‌رباح، [[بصری، حسن|حسن بصری]]، مسورق بن اجدع، سعید بن مسیب، ابی‌عالیه، ربیع بن انس، قتاده، ضحاک بن مزاحم و سایر تابعین، بهره برده و به‌هیچ‌وجه، از تفسیر به رأی، استفاده نکرده است<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref>. | |||
ویژگی تفسیری ابن رجب چنین است که در تفسیر آیات قرآن، ابتدا به خود قرآن مراجعه نموده و در صورت نیافتن مطلبی در تفسیر آن آیه، به روایات صحیح نبوی و پس از آن، به اقوال صحابه رجوع نموده و بر طبق همین سلسله مراتب، عمل نموده است. زمانی که وی تفسیری برای آیات، از قرآن، سنت و صحابه، نیافته، از اقوال تابعینی همچون مجاهد بن | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||