کتاب مبین: ترجمه و تفسیر قرآن کریم: تفاوت میان نسخه‌ها

الف) مزجی بودن: به‌این معنا که با تقطیع بخش‌های مختلف آیه به‌صورت منطقی و براساس اصول قرائت و ترجمه آنها در لابلای کلمات قرار گرفته است.

<ref>ر.ک: جعفریان، رسول، ص1005</ref>

ب) چگونگی ترجمه: این متن علاوه بر ترجمه، به‌گونه‌ای خاص، به تفسیر بسیار مجمل آیاتی که نیازمند اشارت تفسیری بوده، پرداخته است. به‌جای ترجمه تحت‌اللفظی، مفهوم و معنای اصلی را در قالب لغات خود، و لو آن که ترجمه تحت اللفظی نباشد، آورده است. این اثر ترجمه تحت‌اللفظی نیست، و ترجمه آزاد منطبق با آیه هم نمی‌باشد. مترجم بر آن بوده است که مقصود حقیقی را که مراد از آن آیه بوده بیان کند.<ref>ر.ک: همان، ص1005-1006</ref>

ج) چگونگی درج نکات تفسیری در این ترجمه: نخست آن که در شرح آیه، به روایتی استناد و ارائه می‌شود و این موارد تقریباَ همه جا با شروع  «مروی است» می‌باشد. دوم، توضیحات تفسیری که ممکن است مضمون روایت هم باشد، اما اولاً به‌آن اشاره نشده و ثانیاً در موارد متعددی، روشن است که محصول فکر آدمی-خودش یا عمویش فیض یا دیگر مفسران- است.<ref>ر.ک: همان، صص1006-1010</ref>

د) عدم تکرار در ترجمه و شرح: اگر مطلبی در دو جای قرآن آمده و در جایی شرح داده شده، حتی با وجود همان اختصار، آن را تکرار نمی‌کند، بلکه فقط اشاره می‌کند که این مطلب در فلان سوره گذشت.<ref>ر.ک: همان، ص1010</ref>

ه) اختلاف قرائت و ترجمه: گاهی هم در این توضیحات به‌خاطر اختلاف قرائت است که در موارد بسیار ضروری و طبعاً اندک، تفاوت معنای آیه در اختلاف قرائت، ملاحظه شده است.<ref>ر.ک: همان، ص1010-1011</ref>

و) موارد دو تفسيری: مترجم سعی می‌کند باب احتمالات را در تفسیر آیات باز نکند، اما همیشه این احتمال وجود دارد که مراد از یک آیه روشن نباشد و بنابراین به صورت تردید ابراز شده و پای دو احتمال در میان آمده است؛ که مترجم بوسیله‌ی «یا» بیان کرده است و این اقدام هم با رعایت کمال اختصار صورت گرفته است.<ref>ر.ک: همان، ص1011-1012</ref>

ز) ترجمه فاقد مطالب اضافی: مترجم به کار ترجمه - تفسیر در همان حد خود وفادار مانده و هیچ‌گونه بحث اضافی در این ترجمه نیاورده است.