۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مقريزى' به 'مقريزى '
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '== وابسته‌ها == {{وابسته‌ها}}') |
جز (جایگزینی متن - 'مقريزى' به 'مقريزى ') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
لقب ديگر او سراج‌الدين و كنيه‌اش ابوالقاسم بود. نام نخستين وى محمد بوده است، اما وى را بيشتر عمر مى‌خواندند. در مكه متولد و رشد كرد. مقدمات قرآن و حديث و فقه را از پدر آموخت و از استادان مكه و دانشمندان مقيم يا مسافر آنجا علوم ديگر فراگرفت. پدرش از علماى سرزمينهاى ديگر براى او اجازه گرفت. در مكه از سخاوى و در قاهره از ابن‌حجر استفاده كرد. مسافرت‌هاى علمى متعدد به قاهره و حلب كرد و در اين گشت و گذارها در هر جا از هر كس ممكن بود، حتى از كسانى كه پايه علمى آنان پايين‌تر از خود او بود، بهره گرفت و استفاده كرد. نجم‌الدين از دانشمندانى است كه مشايخ زياد داشت و حديث و روايت بسيار فرا گرفته بود. | لقب ديگر او سراج‌الدين و كنيه‌اش ابوالقاسم بود. نام نخستين وى محمد بوده است، اما وى را بيشتر عمر مى‌خواندند. در مكه متولد و رشد كرد. مقدمات قرآن و حديث و فقه را از پدر آموخت و از استادان مكه و دانشمندان مقيم يا مسافر آنجا علوم ديگر فراگرفت. پدرش از علماى سرزمينهاى ديگر براى او اجازه گرفت. در مكه از سخاوى و در قاهره از ابن‌حجر استفاده كرد. مسافرت‌هاى علمى متعدد به قاهره و حلب كرد و در اين گشت و گذارها در هر جا از هر كس ممكن بود، حتى از كسانى كه پايه علمى آنان پايين‌تر از خود او بود، بهره گرفت و استفاده كرد. نجم‌الدين از دانشمندانى است كه مشايخ زياد داشت و حديث و روايت بسيار فرا گرفته بود. | ||
ابن‌حجر كه با او مكاتبه داشت، از وى خواست تا پس از پدرش تقى‌الدين ضبط وفيات يمن و مكه را ادامه دهد و نوشته‌هاى خود را در اين مورد به نظر او برساند. مقريزى هم از نجم‌الدين و پدرش به عنوان دو محدث بسيار آگاه حجاز ياد كرده و براى نجم‌الدين آينده درخشانى پيش‌بينى كرده بوده است. تقى جراعى، از بزرگان علماى حنبلى مسند احمد بن‌حنبل را نزد او خواند. سخاوى نيز از نجم‌الدين استفاده كرد و ميان آن دو تا پايان عمر نجم‌الدين مكاتبه برقرار بود. وى با عايشه دختر عفيف عبدالرحمان بن محمد اصفهانى مكى معروف به عجمى ازدواج كرد. در آخر عمر به اندك ضعف جسمانى و بينايى گرفتار شد و با اينهمه روش هميشگى خود را از دست نداد. نجم‌الدين در مكه درگذشت و در مقبره بنى‌فهد دفن شد. | ابن‌حجر كه با او مكاتبه داشت، از وى خواست تا پس از پدرش تقى‌الدين ضبط وفيات يمن و مكه را ادامه دهد و نوشته‌هاى خود را در اين مورد به نظر او برساند. [[مقریزی، احمد بن علی|مقريزى]] هم از نجم‌الدين و پدرش به عنوان دو محدث بسيار آگاه حجاز ياد كرده و براى نجم‌الدين آينده درخشانى پيش‌بينى كرده بوده است. تقى جراعى، از بزرگان علماى حنبلى مسند احمد بن‌حنبل را نزد او خواند. سخاوى نيز از نجم‌الدين استفاده كرد و ميان آن دو تا پايان عمر نجم‌الدين مكاتبه برقرار بود. وى با عايشه دختر عفيف عبدالرحمان بن محمد اصفهانى مكى معروف به عجمى ازدواج كرد. در آخر عمر به اندك ضعف جسمانى و بينايى گرفتار شد و با اينهمه روش هميشگى خود را از دست نداد. نجم‌الدين در مكه درگذشت و در مقبره بنى‌فهد دفن شد. | ||
وى از اساتيد زيادى كسب فيض كرده است كه ابوبكر مراغى، عبدالرحمان زرندى و جمال الدين بن ظهيره از آن جمله‌اند. | وى از اساتيد زيادى كسب فيض كرده است كه ابوبكر مراغى، عبدالرحمان زرندى و جمال الدين بن ظهيره از آن جمله‌اند. | ||