ابن عربی بزرگ عالم عرفان نظری: تفاوت میان نسخه‌ها

''' ابن عربی بزرگ عالم عرفان نظری''' نوشته‌ی استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]]، کتابی است نقدی تحلیلی‌ که به شرح زندگی، سلوک عرفانی و عقاید و اندیشه‌های عارف ‌شهیر، [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] می‌پردازد. [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] نامی‌کاملاً آشنا برای جهان عرفان و تصوّف است. شاید در بین اهل معرفت در حوزه‌ی علوم اسلامی‌و در جهان اسلام کسی نباشد که نام بلند این عارف شهیر را نشنیده باشد و یا چیزی از وی نخوانده یا استماع ننموده باشد. هم او هم آثار او از شهرتی به سزا برخوردار است و از زمان او تا کنون به استمرار مورد نقد و بررسی و شرح و تفسیر واقع شده است. همواره کسانی ستاینده و گروهی هم منتقد تند او بوده‌اند و این ماجرا از زمان شیخ تا به امروز نیز همین گونه است. در این دوران نیز کتابها بر له و علیه او نوشته می‌شود.  

کتاب ابن عربی بزرگ عالم عرفان نظری برای نخستین بار در سال 1381، یعنی حدود بیست سال پیش، توسّط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌به چاپ رسیده است و در چاپهای بعدی انتشارات نجم کبری آن را عهده دار بوده است و تا کنون پنج چاپ از آن در دست است. این کتاب هم در راستای مجموعه مشاهیر عرفان و فلسفه به نگارش در آمده است و قبل از آن و بعد از آن آثار دیگری به قلم استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] به انتشار رسیده است که تقریباً به چهارده شخصیّت عرفانی، فلسفی و کلامی‌رسیده است. این مجموعه که مورد استقبال اهالی فرهنگ، خاصه عرفان پژوهان واقع شده در حکم کتابهایی مرجع و قابل استناد است که از این مجموعه این کتابها به چشم می‌خورد: [[مولانا پیر عشق و سماع]]، ابن عربی، بزرگ عالم عرفان نظری، [[شبلی مجنون عاقل]]، [[بایزید بسطامی‌ سیّاح بحر تجرید]]، [[سهروردی مفسر آیات نور]]، [[نجم الدّین کبری، پیر ولی تراش|نجم‌الدّین کبری، پیر ولی تراش]]، [[ابوسعید ابوالخیر، پیر دانش و بینش]]، [[بهاء ولد (زندگی، سلوک و اندیشه)]]، [[سید برهان‌الدین، مرشد مولانا]]، [[حلاج در ترازوی نقد]]، [[علاءالدوله سمنانی پیر عارفان]]، [[سعد الدّین حموی (زندگی، سلوک و اندیشه)]] و [[غزالی در جست و جوی حقیقت]]. چنانکه از تاریخ اثر پیداست این نخستین کتاب از مجموعه مشاهیر عرفان و فلسفه بوده است و دیگر آثار در این راستا پیامد آن نوشته شده است.

در بخش نخست که شرح زندگانی شیخ است گذشته از نام کامل او زمان ولادتش را سال 560 هجری در شهر مرسیه گفته است. در داشتن اسم و لقب از همان آغاز بیان اختلاف اغاز می‌شود، چنانکه می‌نویسد: ابن عربی جزو معدود اشخاصی است که القاب بسیار دارد. برخی که از باورمندان او بوده‌اند القابی خوش و عالی به او نسبت داده‌اند و برخی هم که با وی دشمنی داشته‌اند بدترین القاب ممکنه را نصیب وی کرده اند، و لذا برخی و البتّه بیشترین افراد او را «محیی الدّین» دانسته‌اند و برخی نیز که بسیار نادرند وی را «ماحی‌الدّین» و «ممیت‌الدّین» که به معنای از بین برنده و نابود کننده ی دین است نامیده‌اند. امّا لقبهایی چون: عارف حقّانی، قطب الموحّدین، جمال العارفین، قدوة العارفین، شیخ الشّیوح، بحرالمعارف، مربّی العارفین، شیخ الکامل و کبریت احمر از القاب دیگری است که به وی نسبت داده‌اند. جز این نیز در آثار دیگران القابی هست که جمع و ثبت آن به اطاله‌ی کلام می‌انجامد<ref>متن، صص 15-14</ref>.

در بخش مربوط به موافقان و مخالفان از موافقان وی آغاز کرده و کسانی چون: [[امام فخر رازی]]، [[سهروردی، یحیی بن حبش|شهاب‌الدین سهروردی]]، [[سعدالدین حمویه، محمد بن مؤید|سعدالدین حموی]]، [[شعرانی، عبدالوهاب بن احمد|شعرانی]]، [[شوشتری، سید نورالله بن شریف‌الدین|قاضی نورالله شوشتری]]، [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]]، [[فخرالدّین عراقی]]، [[نعمت‌الله ولی|شاه نعمت الله ولی]]، [[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق کاشانی]] و [[صدرالدین قونوی، محمد بن اسحاق|صدرالدین قونوی]] را مورد نظر قرار داده است و در سلک مخالفان او کسانی به مانند: [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]]، [[علاءالدوله سمنانی]]، [[بقاعی، ابراهیم بن عمر|برهان‌الدین بقاعی]]، [[آملی، سید حیدر|سید حیدر آملی]]، [[مقدس اردبیلی]]، [[علامه مجلسی]] و [[شیخ احمد احسایی]] را نام برده است.

[[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)]]

[[مثنوی معنوی (مصحح محمدی)]]