نیشابوری، محمد بن محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
از کتاب «بصائر یمینی» معین‌الدین محمد بن محمود نیشابوری چنین برمی‌آید که وی در خاندان علم و دین زندگی می‌کرده و از پیروان مذهب شافعی است. جدّش، از دانشمندان مشهور و صاحب تفسیر بوده و بارها در تفسیر خود از وی نقل قول می‌کند<ref>ر.ک: ایازی، سید محمد علی، ص188</ref>. [[عوفی، محمد بن محمد|عوفی]]، از پدر او – بیان‌الحق محمود نیشابوری - تجلیل کرده و چنین نوشته است: «لطایف و غرایب و تصانیف او در انواع علوم در اطراف جهان، مشهور است و جمله مقبول» پس آن‌گاه می‌گوید: تفسیر «بصائر یمینی» را نیشابوری در زمان بهرام‌شاه تألیف کرده و در آن زمان، از فحول ائمه‌ی غزنین بوده است<ref>ر.ک: بینش، تقی، ص30</ref>.
از کتاب «بصائر یمینی» معین‌الدین محمد بن محمود نیشابوری چنین برمی‌آید که وی در خاندان علم و دین زندگی می‌کرده و از پیروان مذهب شافعی است. جدّش، از دانشمندان مشهور و صاحب تفسیر بوده و بارها در تفسیر خود از وی نقل قول می‌کند<ref>ر.ک: ایازی، سید محمد علی، ص188</ref>. [[عوفی، محمد بن محمد|عوفی]]، از پدر او – بیان‌الحق محمود نیشابوری - تجلیل کرده و چنین نوشته است: «لطایف و غرایب و تصانیف او در انواع علوم در اطراف جهان، مشهور است و جمله مقبول» پس آن‌گاه می‌گوید: تفسیر «بصائر یمینی» را نیشابوری در زمان بهرام‌شاه تألیف کرده و در آن زمان، از فحول ائمه‌ی غزنین بوده است<ref>ر.ک: بینش، تقی، ص30</ref>.


محمد بن محمود نیشابوری از چهار سالگی به تعلیم علم رو آورد. ایشان در کتاب تفسیر بصائر یمینی می‌نویسد: این بنده‌ی درویش از خود و توانگر به خدای خود از چهار سالگی باز قدم در بادیه‌ی تعلم نهاده است و تا چهل سالگی در طواف کعبه علم بوده و حمدالله تعالی که به هر وقت بر مایه‌ی عمر سودی یافته است و در روزنامه‌ی روزگار یادگاری نبشته... و اکنون که نامه‌ی عمر پیوندی به آخر می‌رسد و دریای زندگانی کم‌حاصل به ساحل می‌انجامد و عمر از چهل سال درگذشت و بنای زندگانی واهی شد و گل امید پژمرده،  روی به خدمت قرآن آوردم تا تقصیر گذشته را قضا کنم و عمر پریشان‌شده را دریابم<ref>ر.ک: نیشابوری، محمد بن محمود، ص5</ref>.
محمد بن محمود نیشابوری از چهار سالگی به تعلیم علم رو آورد. ایشان در کتاب تفسیر بصائر یمینی می‌نویسد: این بنده‌ی درویش از خود و توانگر به خدای خود از چهار سالگی باز قدم در بادیه‌ی تعلم نهاده است و تا چهل سالگی در طواف کعبه علم بوده و حمدالله تعالی که به هر وقت بر مایه‌ی عمر سودی یافته است و در روزنامه‌ی روزگار یادگاری نبشته... و اکنون که نامه‌ی عمر پیوندی به آخر می‌رسد و دریای زندگانی کم‌حاصل به ساحل می‌انجامد و عمر از چهل سال درگذشت و بنای زندگانی واهی شد و گل امید پژمرده،  روی به خدمت قرآن آوردم تا تقصیر گذشته را قضا کنم و عمر پریشان‌شده را دریابم<ref>ر.ک: رواقی، علی، ص5</ref>.


== نیشابوری در دستگاه بهرام‌شاه ==
== نیشابوری در دستگاه بهرام‌شاه ==
خط ۶۸: خط ۶۸:
[[عوفی، محمد بن محمد|محمد عوفی]] از آثار  او تفسیر بصائر یمینی و رای آرای در  ترجمه غرر و سیر و نیز صحیفة الاقبال و نیز اشعاری را نقل می‌کند<ref>ر.ک: پور جوادی، امیر حسین، ص37</ref>.
[[عوفی، محمد بن محمد|محمد عوفی]] از آثار  او تفسیر بصائر یمینی و رای آرای در  ترجمه غرر و سیر و نیز صحیفة الاقبال و نیز اشعاری را نقل می‌کند<ref>ر.ک: پور جوادی، امیر حسین، ص37</ref>.


در کتاب تفسیر بصائر یمینی مؤلف از  کتابی به نام «امهات امهات» نام می‌برد که آن را به نام بهرام‌شاه غزنوی فراهم آورده است و در جای دیگر از کتاب غریب القرآن نام می‌برد<ref>ر.ک: نیشابوری، محمد بن محمود، تفسیر بصائر (چاپ جدید)، مقدمه، صفحه دوازده</ref>.
در کتاب تفسیر بصائر یمینی مؤلف از  کتابی به نام «امهات امهات» نام می‌برد که آن را به نام بهرام‌شاه غزنوی فراهم آورده است و در جای دیگر از کتاب غریب القرآن نام می‌برد<ref>ر.ک: رواقی، علی، تفسیر بصائر (چاپ جدید)، صفحه دوازده</ref>.




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش