۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
←نیشابوری در دستگاه بهرامشاه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
معین‌الدین محمد نیشابوری، در دستگاه بهرامشاه غزنوی، جایگاهی داشته است. چنین نگاشته‌اند که چون سلطان سنجر سلجوقی به قصد مالش بهرامشاه روی به غزنین کرد. بهرامشاه را که با سنجر توان مقاومت نبود، نیشابوری را به وساطت فرستاد. ابوجعفر در تکین‌آباد (تگین آباد) به لشکرگاه سنجر رفت و به قول [[عوفی، محمد بن محمد|محمد عوفی]]، «حرمت پیری» او سبب شد که بار یافته و به رباعی، زبان برگشاید که: <ref>ر.ک: بینش، تقی، ص 30</ref> | معین‌الدین محمد نیشابوری، در دستگاه بهرامشاه غزنوی، جایگاهی داشته است. چنین نگاشته‌اند که چون سلطان سنجر سلجوقی به قصد مالش بهرامشاه روی به غزنین کرد. بهرامشاه را که با سنجر توان مقاومت نبود، نیشابوری را به وساطت فرستاد. ابوجعفر در تکین‌آباد (تگین آباد) به لشکرگاه سنجر رفت و به قول [[عوفی، محمد بن محمد|محمد عوفی]]، «حرمت پیری» او سبب شد که بار یافته و به رباعی، زبان برگشاید که: <ref>ر.ک: بینش، تقی، ص 30</ref> | ||
ور پست کنی بنا خود افراشته‌ای | {{شعر}} | ||
{{ب|''ور پست کنی بنا خود افراشته‌ای''|2=''از دست میفکنم چو برداشته‌ای''}} | |||
از دست میفکنم چو برداشته‌ای | {{ب|''گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای''|2=''من بنده همانم که تو پنداشته‌ای''<ref>ر.ک: بی‌نام، ص27</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای | |||
من بنده همانم که تو پنداشته‌ای<ref>ر.ک: بی‌نام، ص27</ref> | |||
از آنجا که این واقعه در 529ق اتفاق افتاده، بعید است که کتاب بصائر در 48 سال بعد، یعنی به گفته‌ی حاجی خلیفه در سال 577ق نوشته شده باشد. از طرف دیگر این کتاب چنانکه از نامش هم پیداست برای یمین‌الدوله بهرام شاه (ممدوح سنایی و کسی که کلیله و دمنه برای او ترجمه شده است) نوشته شده و چون پایان سلطنت بهرام شاه 547ق بوده پس باید این کتاب هم قبل از این تاریخ نوشته شده باشد. | از آنجا که این واقعه در 529ق اتفاق افتاده، بعید است که کتاب بصائر در 48 سال بعد، یعنی به گفته‌ی حاجی خلیفه در سال 577ق نوشته شده باشد. از طرف دیگر این کتاب چنانکه از نامش هم پیداست برای یمین‌الدوله بهرام شاه (ممدوح سنایی و کسی که کلیله و دمنه برای او ترجمه شده است) نوشته شده و چون پایان سلطنت بهرام شاه 547ق بوده پس باید این کتاب هم قبل از این تاریخ نوشته شده باشد. | ||