۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ رضوانی، محمد را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به رضوانی، سید محمد منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" |1324ش | | data-type="authorDeathDate" |1324ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |دیوان فصیح‌الزمان شیرازی | | data-type="authorWritings" |[[دیوان فصیح‌الزمان شیرازی «رضوانی»|دیوان فصیح‌الزمان شیرازی]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''سید محمد شیرازی''' (۱۲۴۰-۱۳۲۴ش)، ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به «رضوانی» شاعر، خطیب و واعظ اواخر دوره قاجار و بعد از آن، صاحب «[[دیوان فصیح‌الزمان شیرازی]]» | '''سید محمد فصیح‌الزمان شیرازی «رضوانی»''' (۱۲۴۰-۱۳۲۴ش)، ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به «رضوانی» شاعر، خطیب و واعظ اواخر دوره قاجار و بعد از آن، صاحب «[[دیوان فصیح‌الزمان شیرازی «رضوانی»|دیوان فصیح‌الزمان شیرازی]]» | ||
سید محمد در سال ۱۲۴۰ش در شهر فسا متولد شد. پدرش به [[سلطان العلما سید ابوالقاسم فسائی|سلطان‌العلما سید ابوالقاسم فسایی]] شهرت داشت | == ولادت == | ||
سید محمد در سال ۱۲۴۰ش در شهر فسا متولد شد. پدرش به [[سلطان العلما سید ابوالقاسم فسائی|سلطان‌العلما سید ابوالقاسم فسایی]] شهرت داشت. | |||
== تحصیلات == | |||
او در سال 1256ق در ۱۶ سالگی، به اصفهان رفت و دو سال در آن شهر به تحصیل مقدمات پرداخت. سپس به قم رفت و ده سال در این شهر به تکمیل علوم عقلی و نقلی مشغول بود. در بیست‌وهشت سالگی یا سی سالگی به تهران مهاجرت کرد و به وعظ و خطابه پرداخت<ref>طهرانی، آقابزرگ، ج9، ص370- 371 و شیرازی، فصیح‌الزمان، ص5</ref>. | |||
دیوان اشعار او با نام «دیوان فصیح‌الزمان شیرازی (رضوانی)» مشتمل بر غزلیات، قصاید، قطعات و رباعیات و همچنین منتخبی از آن به نام «گل‌های فصیح‌الزمان رضوانی» به کوشش سید هادی حایری در شیراز به چاپ رسیده است<ref>شیرازی، فصیح‌الزمان، ص6</ref>. | وی در تهران به دربار ناصرالدین شاه راه یافت و از او لقب «فصیح‌الزمان» دریافت کرد. هنگام قتل ناصرالدین شاه از ملازمین او بود و در آن محل حضور داشت و پس از آن واقعه در سال ۱۳۱۳ق برای تسلیت نزد ولیعهد مظفرالدین‌میرزا به تبریز رفت و همراه با وی به تهران برگشت و ملقب به «سلطان‌الواعظین» شد. | ||
== وفات == | |||
وی در روز 24 اسفند سال 1324ش برابر با دهم ربیع‌الاول 1365ق در تهران درگذشت<ref>ر.ک: حائری، سید هادی، مقدمه کتاب، ص5</ref><ref>طهرانی، آقابزرگ، ج9، ص371</ref>. | |||
== آثار == | |||
دیوان اشعار او با نام «دیوان فصیح‌الزمان شیرازی (رضوانی)» مشتمل بر غزلیات، قصاید، قطعات و رباعیات و همچنین منتخبی از آن به نام «گل‌های فصیح‌الزمان رضوانی» به کوشش [[حائری، هادی|سید هادی حایری]] در شیراز به چاپ رسیده است<ref>شیرازی، فصیح‌الزمان، ص6</ref>. | |||
فصیح‌الزمان در جریان انقلاب مشروطه به هواداری از آزادی‌خواهان اشعاری را سرود و به حوادث زمان واکنش نشان داد. او ترکیب‌بندی مشتمل بر بیست‌وپنج بند در مرثیه عبدالحمید و انتقاد از شاه و صدراعظم سروده است. این انتقاد از شاه با توجه به جایگاه والای وی نزد پادشاه آن زمان، مظفرالدین شاه، اهمیت بسیار دارد<ref>فروتن، عبدالرسول؛ مؤذنی، علی‌محمد، ص192</ref>. | فصیح‌الزمان در جریان انقلاب مشروطه به هواداری از آزادی‌خواهان اشعاری را سرود و به حوادث زمان واکنش نشان داد. او ترکیب‌بندی مشتمل بر بیست‌وپنج بند در مرثیه عبدالحمید و انتقاد از شاه و صدراعظم سروده است. این انتقاد از شاه با توجه به جایگاه والای وی نزد پادشاه آن زمان، مظفرالدین شاه، اهمیت بسیار دارد<ref>فروتن، عبدالرسول؛ مؤذنی، علی‌محمد، ص192</ref>. | ||