۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مقريزى' به 'مقريزى '
جز (جایگزینی متن - 'ذهبى' به 'ذهبى') |
جز (جایگزینی متن - 'مقريزى' به 'مقريزى ') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
«تقى‌الدين ابوالفضل محمد»، پسر نجم‌الدين محمد بود. وى در 5 ربيع الثانى 787ق در اصفون زاده شد و در 795ق همراه پدر به مكه رفت و در آن‌جا به تحصيل علم پرداخت. او براى سماع حديث به مدينه و يمن سفر كرد. از شيوخ او در مكه، عبدالرحمان فاسى و ابوهُرَيره بن نقاش، در مدينه، رقيه دختر ابن مزروع و عبدالرحمان زرندى و در يمن مجد لغوى و على بن ابوبكر ازرق بوده‌اند. از استادان بسيارى اجازه گرفت و پسرش در اين مورد معجم و فهرست ويژه‌اى پرداخته است. تقى‌الدين، ابن حجر را در مكه ديد و از دانش او بهره‌مند شد. او «الامتاع» را نزد مقريزى خواند و نسخه‌اى از آن را به خط فرزند خود نجم‌الدين عمر، براى خود تهيه كرد. او در كسب علم و ضبط و استخراج مطالب از كتاب‌ها، بلند آوازه شد و اين منزلت براى پسر او نيز حاصل گشت. كسان بسيارى در حجاز از وى اخذ حديث كردند. توجه به حديث و سنت از او به فرزندانش منتقل شد و شايد از اين روست كه گاه در نسبت آنان «الاَثَرى» هم ديده مى‌شود. سخاوى در دو نوبت كه مجاور مكه بود، او را ديده، از او بهره برده و بسيارى از نوشته‌هاى خود را به او ارائه كرده است. | «تقى‌الدين ابوالفضل محمد»، پسر نجم‌الدين محمد بود. وى در 5 ربيع الثانى 787ق در اصفون زاده شد و در 795ق همراه پدر به مكه رفت و در آن‌جا به تحصيل علم پرداخت. او براى سماع حديث به مدينه و يمن سفر كرد. از شيوخ او در مكه، عبدالرحمان فاسى و ابوهُرَيره بن نقاش، در مدينه، رقيه دختر ابن مزروع و عبدالرحمان زرندى و در يمن مجد لغوى و على بن ابوبكر ازرق بوده‌اند. از استادان بسيارى اجازه گرفت و پسرش در اين مورد معجم و فهرست ويژه‌اى پرداخته است. تقى‌الدين، ابن حجر را در مكه ديد و از دانش او بهره‌مند شد. او «الامتاع» را نزد [[مقریزی، احمد بن علی|مقريزى]] خواند و نسخه‌اى از آن را به خط فرزند خود نجم‌الدين عمر، براى خود تهيه كرد. او در كسب علم و ضبط و استخراج مطالب از كتاب‌ها، بلند آوازه شد و اين منزلت براى پسر او نيز حاصل گشت. كسان بسيارى در حجاز از وى اخذ حديث كردند. توجه به حديث و سنت از او به فرزندانش منتقل شد و شايد از اين روست كه گاه در نسبت آنان «الاَثَرى» هم ديده مى‌شود. سخاوى در دو نوبت كه مجاور مكه بود، او را ديده، از او بهره برده و بسيارى از نوشته‌هاى خود را به او ارائه كرده است. | ||
وى پيوسته به كار مطالعه و نوشتن سرگرم بود. كتابخانه او در آن زمان در مكه، نظير نداشت و همگان از آن بهره‌مند مى‌شدند. او كتابخانه‌اش را وقف كرد تا پس از مرگش نيز مورد استفاده طالبان علم قرار گيرد. وى طبع شعر نيز داشت و در 7 ربيع الاول 871ق از دنيا رفت. | وى پيوسته به كار مطالعه و نوشتن سرگرم بود. كتابخانه او در آن زمان در مكه، نظير نداشت و همگان از آن بهره‌مند مى‌شدند. او كتابخانه‌اش را وقف كرد تا پس از مرگش نيز مورد استفاده طالبان علم قرار گيرد. وى طبع شعر نيز داشت و در 7 ربيع الاول 871ق از دنيا رفت. | ||