دیوان رضی‌الدین آرتیمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان رضی الدین آرتیمانی''' مشتمل بر مجموعه اشعار [[آرتیمانی، رضی‌الدین|سید محمد رضی‌الدین آرتیمانی]] (متوفی 1037ق) است. ساقی‌نامه مشهور او سرشار از مفاهیم عرفانی است. متن این کتاب توسط [[محمد عطار]] مقابله و به خط زیبای عبدالملکی تویسرکانی تحریر شده است.  

درباره تعداد اشعاری که از رضی برجای مانده، سخن متفاوت است. رضاقلی خان هدایت، اشعار او را یک هزار بیت نوشته. آذر نیز در آتشکده به همان مقدار تخمین زده است. اما مجموع ابیات میررضی در چاپ آقای امامی 1553 بیت است که شامل ساقی‌نامه در 157 بیت، سوگندنامه 92 بیت هر دو به بحر متقارب، 94 غزل، ترجیع‌بندی 139 بیتی به بحر هزج مسدس اخرب، 5 قصیده، یک مثنوی 12 بیتی به بحر هزج به نام گوهر عشق، 102 رباعی و قطعات و غزلیات ناتمام و مفردات است <ref>ر.ک: حبیبی، ابوالفضل، ص140</ref>‏   

اشعار آرتیمانی با ساقی‌نامه که سرشار از مفاهیم عرفانی است آغاز شده است:    

 

از کلام [[هرمان اته]] خاورشناس معروف آلمانی، چنین برمی‌آید که رضی‌الدین جزو شاعران مکتب وقوع بوده است. مکتبی که در ربع اول قرن دهم هجری به‌وجود آمد و غرضش بیان کردن حالات عشقی و عاشقی از روی واقع و به نظم آوردن آنچه که در میان عاشق و معشوق به‌وقوع می‌پیوندد، در قالب غزل بوده که در قرن نهم تبدیل به‌صورت خشک و بی‌روحی شده بود. یعنی شعر ساده بی‌پیرایه و خالی از صنایع لفظی و اغراقات شاعرانه.<ref>ر.ک: حبیبی، ابوالفضل؛ ص141</ref>‏